Recensie Jacques Vermeire | 5 voor 12

Na 17 jaar keert Jacques Vermeire terug naar het theater met ‘5 Voor 12’. De nieuwe zaalshow van de smoelentrekker heeft al een hele resem try-outs achter de rug en ging 3 november officieel in première in de Arenberg. Vermeire heeft als opvolger van Luc Verschueren humorist Dirk Bauters uitgekozen die tevens de muzikale ondersteuning verzorgt in de shows. “Met Dirk kan ik meer dan wat ik vroeger deed”, zegt hij.

Vermeire startte zondagavond eerst met een kort praatje met het publiek. Wanneer hij opkomt met een “ik ben nog niet begonnen” gaan de eerste lachsalvo’s al door de zaal.  Ondertussen staan een piano, ukelele en accordeon al te pronken op het podium, geflankeerd door een grote kist. De man kijkt even na wat voor publiek hij in de zaal heeft vanavond door middel van een kort ‘marktonderzoek’, legt uit dat de show zal bestaan uit twee uur leedvermaak, onderbroken door een korte pauze en dat het niveau enkel in ‘stijgende lijn’ zou gaan.

Als opener heeft de comedian een korte voorstelling van zichzelf als smoelentrekker en geeft meteen een kort voorproefje van zijn specialiteit. Ondertussen blijft hij vlot de interactie opzoeken met het publiek wat voor enkele vrolijke verrassingen zorgt. Ook het samenspel met Bauters is opmerkelijk te noemen, de muzikant neemt het vlot van de performer over wanneer die in de kist duikt om zich om te kleden en het duo raakt duidelijk meer en meer op elkaar ingespeeld. Naarmate de show vordert wordt het steeds meer een duoshow en inderdaad, met Dirk kan Jacques Vermeire meer dan hij vroeger deed.

Verschillende oude typetjes als Fonske Verzele en Kevin Vermeule passeren tot groot jolijt van de fans de revue, al weet Vermeire ons vooral te boeien met zijn sketch rond televisie in de jaren ’60, een parodie op de hedendaagse modeshows en het scheppingsverhaal dat hij brengt als priester. Links en rechts van ons wordt regelmatig gegierd en naar adem gehapt, doorgaans geen slecht teken op een zaalshow als dit. Vermeire neemt ook de tijd om enkele liedjes te zingen, al lijkt dat iets minder vlot over te komen op het aanwezige publiek dat vaak niet weet hoe te reageren.

Jeanke de Visser mag de show na twee uur afsluiten en zorgt voor de laatste lachstuipen in de Arenbergschouwburg. ‘5 voor 12’ laat voor de liefhebber een andere kant van Jacques Vermeire zien die vooral in zijn publieksinteractie nog steeds even scherp uit de hoek komt als toen.

< Catherine Gysels >