Recensie Milow | Less is More

Milow noemt zijn ‘Less is More’ tour als één van zijn favoriete shows tot nu toe. Sinds zijn cover van 50 Cent’s Ayo Technology lijkt de zanger definitief doorgebroken in Europa en Jonathan Vandenbroeck kan sinds enkele jaren doorgaan voor één van de veel gevraagde singer-songwriters waarmee hij het zelfs tot het Nobelprijsconcert schopte enkele weken geleden. Voor deze tour ging hij echter terug naar zijn roots en spoorde hij iedereen aan om ‘kleiner te denken’. Per verkocht ticket van de tour én per verkocht live album werd een boom geplant in samenwerking met WeForest, terwijl hij met Join The Pipe Foundation wil zorgen voor proper water in ontwikkelingslanden.

Op het podium van een uitverkochte Ancienne Belgique troffen we dan ook enkel een resem gitaren aan voor Vandenbroeck zelf en Vanstiphout, zijn trouwe volgeling. De piano was dan weer gereserveerd voor Arne van Petegem met wie hij al samenwerkte op zijn tweede live album ‘From North to South (live’). De AB Flex wordt meteen gek wanneer Milow enthousiast ‘Where my head used to be’ inzet en de man besluit de rest van de avond zich opvallend vaak te richten tot zijn publiek op een manier die bijna vertederend werd. Of het moet zijn dat we ons helemaal in kerststemming voelen.

Vandenbroeck brengt zo onder meer ‘Stop being dead’, een gedicht dat zijn vader in 1983 had geschreven, terwijl hij met ‘You Don’t Know’ terugblikt naar de finale van Humo’s Rock Rally. ‘Loneliest Girl in the World’ gaat gepaard met een verhaal over de grootmoeder van Milow en de verschillende cycli in het leven. De zanger komt steeds meer in zijn rol van verteller en dat ligt hem wel. Dat hij er nochtans geen zeemzoet avondje in de zetel van wil maken, blijkt wanneer hij iedereen vraagt recht te staan voor ‘She Might, She Might’. De AB doet het allemaal erg braaf en zingt het nummer jolig mee. Af en toe gaat het nummer iets te hoog voor die ene man wiens stem even oversloeg, maar we appreciëren het enthousiasme wel.

Het publiek blijft ook aandachtig bij de minder bekende nummers als ‘Launching Ships’ en ‘Born in the Eighties’ over Vandenbroecks tijden als 23-jarige bedroomhero, maar laat vooral duidelijk van zich horen bij de overbekende ‘Little in the Middle’ en ‘You and Me (In My Pocket)’. Het moet gezegd worden dat Milow en Vanstiphout hun uiterste best doen om het publiek bij de les te houden. ‘Used to be cool’ lijkt dan ook vooral geschreven met dit doel, maar dit neemt niet weg dat de satirische tekst over de bekendheid van Milow Brussel  regelmatig deed schaterlachen. ‘Cowboys, Pirates and Musketeers’, dat het eerste deel mag afsluiten bevat dan weer twee zanglijnen waarmee Milow de AB in tweeën splitst.

In de bisronde komt Milow tot onze verrassing vrijwel meteen in het publiek staan waar hij een mooi ‘Coming of Age’ brengt. We onthouden toch vooral ’22 Children’ dat hierop volgde. Het werd plots muisstil in de zaal bij het nummer over de busramp in Sierre en we noemen het dan ook oprecht het hoogtepunt van de avond waarbij de rillingen over de rug liepen.

Want hoewel we, we moeten eerlijk zijn, vooraf onze twijfels hadden over het concept van deze tour, bleek de integere, intieme aanpak van Milow heel goed te werken. Soms betekent less inderdaad more.

< Catherine Gysels >