Recensie Paul Kalkbrenner | Dour Festival 2014

Op de dag zelf en ook de dag van tevoren was al duidelijk zichtbaar dat er naar het optreden van Paul Kalkbrenner werd uitgekeken. Verschillende festivalgangers liepen rond met een kledingstuk dat eruit zag als een voetbalshirt, met achterop het nummer 10 en daarboven in dikke zwarte letters ‘Kalkbrenner’. Zelf had hij voor de gelegenheid een rood voetbalshirt aan, met de Duitse vlag op zijn mouw en het nummer 11 op zijn rug. Daar was hij dan. De koning van de techno, of toch zeker één van de koningen.

Al ver voordat Kalkbrenner achter zijn tafel op de mainstage plaats nam, stond de festivalweide al vol. De live-act Paul Kalkbrenner is een legende geworden en had zoals op veel festivals, ook op Dour een enorme fanbase klaarstaan. Dat Kalkbrenner niet tot DJ wordt bestempeld heeft er mee te maken dat hij zijn nummers als het ware in stukjes knipt, zodat hij die tijdens het optreden live kan mixen. Daardoor is elk optreden uniek en valt hij onder de noemen ‘live-act’. 

Dat live-gehalte bereikte hij hier op Dour ook weer. Al die schreeuwende jongens en gillende meisjes adoreerden hem alsof hij het laatste greintje geluk op aarde was. Hijzelf hoefde geen woord te zeggen, zijn publiek was al in trance. Met uitschieters als ‘Altes Kamuffel’, ‘Der Buhold’ en ‘Aaron’, pakte hij zijn publiek met het grootste gemak in. Een legende. Dat straalde hij uit en zo reageerde en ontving het publiek hem ook. 

Al moet gezegd worden dat het optreden een paar mindere momenten had. Vooral de opgefokte versie van ‘Dockyard’ viel niet echt goed, net als de remix van ‘Mad World’ van Gary Jules. Dat het publiek er constant “Doure” doorheen moest roepen leek daar ook niet echt bij te passen, voornamelijk omdat het constant uit de maat was. 

Maar doordat hij het einde zo ver mogelijk uitstelde, bleef ieders honger gestild. Hij kon nog net even over zijn tijd heen gaan, en trakteerde zijn publiek vlak voor vertrek nog even met zijn bekendste nummer ‘Sky and Sand’. Een golf van geluk ging door het publiek en de meisjes begonnen nog harder te gillen. Ook al kent Kalkbrenner geen pardon met zijn bulderende bas, door zijn optreden gingen alle poriën weer even open staan, werden alle zintuigen geprikkeld en daarmee ook de rest van het menselijk lichaam. 

< Zaïde Bil >