Recensie Fauve

Fauve nodigde “la famille” uit in de AB voor het eerste concert van hun tour met een gloednieuwe plaat onder de arm. Als spreekbuis van een zogenoemde schaduwgeneratie namen ze hun “fauveliers” op sleeptouw en bezorgden ons een onvergetelijke avond.

Er is slechts akelig weinig bekend over dit Franse “collectif ouvert”. De Parisiens begonnen 2 jaar geleden aan hun langzame verovering van de Franse muziekscene en zetten nu ook voet aan wal in België. Bij hun eerste EP in 2013 koos de groep er (wellicht) bewust voor zelf zo veel mogelijk uit de aandacht te blijven om zo hun muziek te laten primeren. En dit blijven ze, nu 2 cd’s verder, koppig volhouden. Hun identiteit wordt weerspiegeld in hun intense teksten die je bij de keel grijpen. Ze weten als geen ander de twijfelaars van deze generatie rond zich te verzamelen en een plaats te geven in “la famille” en nu en dan eens een goede stamp op het achterwerk te geven, “il faut qu’on reprenne la route, vieux frères.”

De lange rij, te beginnen ter hoogte van de Bonnefooi in de Steenstraat, loog er niet om. Hier gebeurde iets vanavond: de voorstelling van een tweede “atoombom” van een plaat uit de breinen van het vernuftig collectief, Fauve. In die rij ondermeer uitzinnige meisjes met het heilige Fauve-prisme  op het aangezicht getekend, stiekem lurkend aan hun sigaret en starend naar die andere hippe jongens van het eerste uur die nog snel hun plastieken fles gin achterover sloegen alvorens de AB te betreden.

Wie de boodschap van Fauve wil begrijpen, moet zich durven smijten in hun straffe Franse teksten. Ze aarzelen niet om de vinger op de wonde te leggen en dan vriendelijk te vragen of er nog wat zout op moet. Aan een hels tempo razen ze door een woordenstorm, een beeldenstorm, maar grijpen telkens ook het momentum. Zo  trachten ze de alledaagse realiteit van de onzekerheid, het werken, de stad, de angst, de liefde, de eenzaamheid, het falen en het jeugdig zijn aan de kaak te stellen en een optimistisch alternatief te bieden. Dit via harde, snerende taal met een tikkeltje cynisme, maar ook met bemoedigende woorden. De boodschap, geloof ons, komt zeker aan.

Openen deed Fauve met twee nieuwe nummers van Vieux Frères Pt. 2, “Paraffine” en “Bermudes” begeleid door visuals op de enorme schermen die rond de band omhoog hingen. Met oorverdovend applaus, getier en geschreeuw werden ze van antwoord gediend door het publiek. Hoogtepunten waren er met hopen. Van het profetische “4000 îles” dat naarstig werd meegezongen tot het opzwepende “Tallulah” van de nieuwe plaat, waarbij de massa in de AB de heupen kon losgooien. Ook “Blizzard”, dat tot een strijdvaardige kruistocht naar verandering oproept ,  liet de menigte niet koud en maakte dat 2000 man zonder schroom en luidkeels “va te faire enculer” vloekte. Vrienden namen elkaar dan weer in de armen op de tonen van “Vieux Frères”. Zo stoomden ze ongestoord doorheen hun setlist, zo’n 18 heerlijke nummers lang, met een energieke jongeman achter de microfoon die ronddolde op het podium, een sigaret op stak en die zijn verhaal in perfecte symbiose met straf drum- en gitaarwerk aan ons bracht. “Les Hautes Lumières”, een ode aan de wanhopig verliefde zielen onder ons,  met een refrein dat ongetwijfeld tot laat in de nacht bleef nazinderen in de hoofd van velen, was een terechte afsluiter.

Dat het de zanger aan charisma ontbreekt, zoals sommigen oordelen, kan je hem even snel vergeven. Met die onschuldige uitstraling hangt het publiek immers aan je lippen.  Je kan verder gerust zeggen dat hier een collectief staat dat het leven van uit heel wat dimensies beschouwt en ervaart, maar het daarom niet allemaal zeker weet. Die onzekerheid, soms diep verborgen, is wat velen die avond in de AB met elkaar verbond en meteen ook de grootste troef van Fauve, hun verzet tegen individualiteit. Bovendien hebben ze nog zo veel honger  naar meer verhalen, zonder angst te hebben voor teleurstellingen.  Niet op zoek naar een hippe status, maar juist zeer bescheiden en met beide voeten stevig op de grond, zo stonden daar 6 artiesten hun ding te doen, vol dankbaarheid dat ze dit konden. “Fauve vertelt ons over dingen die we kennen, herkennen en ervaren, het is ook daarom dat we van hen houden.” vertelde een meisje ons na het concert.  Beter dan dit kan het niet beschreven worden. « Parce que le plus important n’est pas ce que tu es mais ce que tu as choisi d’être »

< Marie Behaeghe >

De setlist:

1. Paraffine
2. Bermudes
3. Saint Anne
4. T.R.W
5. Nuits Fauves
6. 4000 îles
7. Lettre à Zoe
8. Vieux Frères
9. Tallulah
10. Haut les Cœurs
11. Azulejos (live version)
12. Cock Music Smart Music
13. Voyou
14. Blizzard
15. De Ceux
16. Sous Les Arcades

Bis:

1. Kané
2. Les Hautes Lumières