Recensie SoKo

De Française Stéphanie Sokolinski, of gewoon Soko had enkele jaren geleden een hitsingle: ‘I’ll Kill Her’. Maar naast muzikant is Sokolinski ook een bekende actrice. Toch wel een zeer speciale dame die Soko. Wie ze al live aan het werk zag, weet perfect waarover we het hebben. Gekke danspasjes, uitspraken die op niets slaan, haar bandleden knuffelen tijdens de nummers, ze doet het allemaal. Ook voor de voorstelling van haar laatste album ‘My Dreams Dictate My Reality’, maakt Sokolinski gebruik van haar losbandige punkattitude in de Botanique.

De vierkoppige band staat klaar wanneer plots een kleine gestalte het podium oprent met een duivelse lach. De Franse zangeres huppelt en draait langs alle kanten. Meteen laat ze haar fans proeven van nieuw materiaal. De zangeres toont dat ze meer kan dan alleen zingen. Zowat elk instrument dat op het podium stond, heeft ze wel bespeeld. 

Bij het nummer ‘I Thought I was an Alien’, nodigde ze een jongedame op het podium die de choreografie uitvoerde voor dat nummer. Dit zorgde voor heel wat meezwaaiende handen en een intieme sfeer. Meteen nadien werd er een tweede vrouw op het podium uitgenodigd om een gedicht te brengen. Dit als inleiding van het nummer ‘Bad Poetry’. Het werd een nogal ongemakkelijke situatie want het aangekondigde gedicht bleek niet meer in te houden dan wat onzinnig geratel en gaf geen meerwaarde aan haar show. Maar om improvisatie draait het net bij Soko. Zo begon ze achteloos op haar drumcomputer te slaan, kondigde ze meerdere nummers aan met een monsterachtige stem. Wel leuk om je publiek te entertainen, maar na een tijdje gingen haar vreemde uitspattingen lichtjes irriteren. 

De nieuwe nummers deden het wel echt goed. ‘Who Wears the Pants’, ‘Lovetrap’ en ‘Visions’ waren zonder twijfel enkele hoogtepunten. Zeer leuk hoe ze de stem van Ariel Pink die te horen is op ‘Lovetrap’ uit haar drumcomputer toverde en zo een duet deed zonder dat de man effectief aanwezig was. Maar al bij al slaagde ze er niet in om gedurende het volledige optreden te boeien. Een show van meer dan anderhalf uur blijkt iets te lang voor een artieste die slechts twee albums uit heeft. 

Haar hese stem werd naar het einde toe ook een obstakel en ze klonk zelfs lichtjes vals tijdens het rustige nummer ‘ For Marlon’. Gelukkig werd dit goed opgevangen door de backing vocals van haar vrouwelijke bandleden. We kregen goede popsongs te horen en (te) veel entertainment.  Een meer gebald optreden zou veel meer impact gehad hebben. 

< Elvin Vanzeebroeck > 

De setlist: 

1. My Dreams Dictate My Reality
2. Monster Love
3. Destruction of the Disgusting Ugly Hate
4. My Precious
5. Just Want to Make it New with You
6. I Thought I was an Alien
7. Bad Poetry
8. Peter Pan Syndrome
9. Ocean of Tears
10. Who Wears the Pants
11. Temporary Mood Swings
12. Lovetrap
13. I Come In Peace
14. For Marlon
15. Visions
16. First Love Never Die 

Bis:

1. Nervous Breakdown
2. Keaton’s Song
3. We Might Be Dead by Tomorrow