Recensie Axelle Red

Soms moet je een tekst gewoon zijn werk laten doen en met moet de schoonheid van een melodie in eenvoud kunnen klinken. Daarom had Axelle Red besloten om in haar “Acoustic”-tour de violen, drums, bas en elektrische gitaren thuis te laten en het podium op te trekken met alleen een buffetpiano, akoestische gitaren en een trompet. Het gaf klassiekers als “Sensualité” en “Temps pour nous” een hele andere klank en deed de tekst van liedjes als “Présidente” en “Toujours” heel goed uit de verf komen. Wigbert Van Lierde leverde schitterend werk op gitaar en dobro en de klanken van Yves Fernandez Solino’s trompet en bugel gaven soms net dat beetje extra warmte mee aan de muziek. We zouden bijna zeggen dat ze met glans in haar opzet geslaagd was, ware het niet dat ze te vaak slecht verstaanbaar was waardoor de inhoud van sommige teksten jammer genoeg in het water viel.

“Ik amuseer me altijd op de scène.”, wist Axelle Red te vertellen. En dat dit ook zo was, konden we duidelijk zien. Tijdens het eerder sombere “Jardin secret” stond ze op het podium te dansen en rond te zweven terwijl Dominique Vantomme achter zijn piano een instrumentaal tussenstukje speelde. Ze had er zin in en maakte een erg ontspannen indruk. 

Misschien was ze wel net iets té relax. Tussen de verschillende nummers  begon ze uitvoerig te vertellen en dat leidde soms tot veel te lange bindteksten. Zo begon ze een verhaal over het lentegevoel, ging vervolgens naar een anekdote over Montreal om via een omweg van walvissen die ze niet gezien heeft weer in een ander land terecht te komen. Axelle begreep gelukkig zelf dat ze een beetje van de hak op de tak was gesprongen, want ze merkte op: “Wat heeft dat te maken met die song? Niks.” Oh ja, wat ze eigenlijk wilde vertellen, was dat sommige teksten zichzelf bijna schrijven. Dominique zette de melodie in op de piano, de achtergrond van het podium kleurde rood, er scheen een witte spot op Axelle Red en er volgde een heel naakte en wondermooie versie van “Parce que c’est toi”. Het zachte gitaarspel van Wigbert Van Lierde verlichtte de eerder sombere pianomelodie en we genoten met volle teugen. 

Alleen “Je t’attends” werd nog meer uitgekleed. Axelle Red begeleidde zichzelf op piano en trakteerde haar publiek op een ingetogen ballade. Het was verbazingwekkend om vast te stellen hoe mooi de melodie van dit nummer wel was. In deze uitvoering kwam die volledig tot haar recht. Het applaus achteraf loog er niet om: het publiek wist dit erg goed te smaken. 

“Temps pour nous” startte met wat akoestische gitaar en vingergeknip. Vanaf het refrein kwam Yves Fernandez Solino een klein beetje mee opzetten op trompet waardoor de klankleur weer wat veranderde. Het geheel klonk terughoudender dan we gewoon waren, maar kon ons erg bekoren. Bij “Amour profond” gaf het trompetspel het geheel dan weer een onverwacht Mexicaans tintje. Het was jammer dat o.a. bij dit nummer de verstaanbaarheid van Axelle te wensen over liet. 

Wigbert Van Lierde wist zich meermaals in de kijker te spelen met zijn gitaarspel. Zijn taak bestond er regelmatig in om tegenwicht te bieden aan de somberdere pianomelodieën. Door er fijne gitaarklanken tussen te weven wist hij het geheel wat lichter te maken waardoor de tekst meer ruimte kreeg. Hij plaatste zich niet op de voorgrond, maar leverde wel een virtuoos getokkel af.  Wanneer hij voor “C’est une ville” zijn akoestische gitaar inruilde voor de dobro, gaf hij het nummer een heuse country-toets mee. 

In aanloop naar de finale kregen we nog een lekkere versie van “Sensualité” waarbij we zelf toch ook niet anders konden dan meebewegen op het ritme van de muziek. Axelle Red sloot de reguliere set uiteindelijk af met “A tâtons”. Het werd een romantische versie waarbij iedereen op het podium nog even de ruimte kreeg om een solo te spelen. Met deze “Acoustic”-tour bewees Axelle Red dat een goed nummer ook overeind blijft als je de franjes wegneemt. Haar nummers  klonken wel anders, maar qua arrangement zeker niet slechter. 

< Sascha Siereveld > 

De setlist:

1. C’est une ville
2. La claque
3. Jardin secret
4. Si tu savais
5. Amour profond
6. Présidente
7. La liberté c’est quoi
8. Temps pour nous
9. Ce matin
10. Jure!
11. Parce que c’est toi
12. Je me fâche
13. Le monde tourne mal
14. Je t’attends
15. Toujours
16. Naïve
17. Ma prière
18. Je trouve ça bien
19. Déjame ser mujer
20. Quelque part ailleurs
21. Sensualité
22. Venez vers moi
23. A tâtons 

Bis:

1. Mon café
2. Rouge ardent