Recensie The Prodigy | Paaspop 2016

Enkele reusachtige cirkels die wat doen denken aan een windmolen vergezellen The Prodigy op het podium. De band speelt als echte krijgers en blijft vechten tot het eind. Toch geven ze zich iets te snel gewonnen wanneer hun geluid uitvalt en verlaten ze abrupt het podium. Als een echte feniks herrijst de band uit zijn eigen as en probeert het de show alsnog te redden. Tevergeefs, de meeste mensen hadden de tent al verlaten en de energie was ver zoek.

The Prodigy werd in 1990 opgericht door Liam Howlett. De muzikant krijg hulp van zanger Keith Flint en MC Maxim. In 1992 kwam de band met de debuutplaat The Prodigy Experience. Het zette rave als genre voor het eerst op de kaart met “Out of Space”. In de jaren ’90 scoorde de band met Firestarter, Poison en Smack My Bitch Up enkele grote hits. In april 2015 bracht de band met “The Day Is My Enemy” zijn zesde plaat uit. De plaat werd voor het eerst sinds de jaren ‘90 positief onthaald door de meeste media.

Zoals echte headliners komt The Prodigy zo‘n tiental minuten te laat op het podium. Wanneer ze uiteindelijk beginnen, springen ze meteen in het rond. Al bij “Nasty“ ontstaan de eerste moshpits en begint het publiek te dansen. De energie spat er vanaf en gaat nooit weg. Bij “Omen “ laat MC Maxim het publiek meezingen en gaat iedereen totaal los. De enige gitarist op het podium, Rob Holliday, loopt constant weg en weer. Hij speelt niet zo zuiver maar weet wel hoe hij de sfeer er in moet brengen. De drum komt er wel sterk uit waardoor deze ritmiek doorheen de set mengt.

Vroeg in de set wakkert The Prodigy het vuur aan door “Firestarter“ in te zetten. Keith Flint gedraagt zich als een echte wildeling en brult het nummer aan elkaar. De band gaat hard tegen onzacht en knalt de ene plaat na de andere uit de speakers. Wanneer het de beurt is aan “Voodoo People“ gaat iedereen volledig uit hun bol. Niemand slaagt er in om stil te staan. De groep beweegt constant op het podium. Die energie reflecteert zich duidelijk op het publiek dat zich bijna even uitbundig in werking stelt.

Door al die levendigheid vergeet The Prodigy om enkele rustpunten in de set te bouwen. Het gaat voortdurend vooruit maar het publiek kan na een bepaalde tijd niet meer mee met de snelheid. Gelukkig probeert de band vlak voor “Smack My Bitch Up“ een atmosferisch tussenstuk met enkel synths te brengen. Vlak voor dat nummer tot zijn apotheose komt, valt het geluid uit. Een grote afknapper voor band en fans. De technische problemen duren iets meer dan tien minuten waardoor de sfeer die gedurende het hele optreden werd opgebouwd, verdwijnt. De energie keert een beetje terug maar door het grote aantal toeschouwers dat de tent verliet, is de sfeer omgeslagen. De band probeert om nog drie nummers lang hun beste wapens boven te halen maar de strijd is verloren. The Prodigy begon zeer energiek en bracht iedereen aan het dansen maar een technisch probleem deelde de band de genadeslag toe.

< Niels Bruwier >

De setlist: 

1. Breathe
2. Nasty
3. Omen
4. Wild Frontier
5. Firestarter
6. Roadblox
7. Rok-Weiler
8. The Day Is My Enemy
9. Voodoo People
10. Get Your Fight On
11. Run With The Wolves
12. Invaders Must Die
13. Smack My Bitch Up
14. No Good
15. Their Law
16. Take Me To The Hospital