Recensie Scorpion Child | Paaspop 2016

Lange onverzorgde haardossen, veren als halsketting en een baard. De mannen van Scorpion Child lijken op cowboys die uit een western zijn ontsnapt. De band brengt woestijnachtige rock ‘n roll die zomaar in de jaren ‘70 kon thuishoren. Frontman Aryn Jonathan Black is één brok testosteron die constant beweegt. De muzikanten begeleiden hem met stevige riffs en uitermate sterke solo‘s. De interactie met het beperkte publiek is subliem en ook de songs zijn divers. Als echte barbaren gaat de band te werk en vernietigen ze alles op de weg.

Scorpion Child is een Amerikaanse hard rockband uit Austin. De groep werd in 2006 opgericht door zanger Aryn Jonathan Black. In 2013 kwamen ze met het album “Scorpion Child”. Sindsdien heeft de band verschillende wijzigingen aan de line-up gekend. Momenteel heeft Scorpion Child Aryn Jonathan Black als zanger, Christopher Jay Cowart als gitarist, Jon “The Charn“ Rice als drummr, Alec Caballero Padron als bassist & Aaron John “AJ“ Vincent als keyboardspeler. Het genre wordt omschreven als een mix van heavy metal, krautrock, psychedelica en stoner. Op 10 juni 2016 komt de nieuwe plaat “Acid Roulette” uit.

Met een ratelende tamboerijn komt Aryn Black het podium op. De muziek staat duidelijk luider dan de stem waardoor bij “Reaper’s Dance” vooral gitaren de bovenhand nemen. Ook het orgel is iets wat er vanaf het begin uitspringt. Voor dat instrument staat de Texaanse vlag te blinken, de band is duidelijk trots op hun thuisstaat. Vanaf “My Woman In Black” is het geluidsprobleem opgelost en gaat de band verder. Met een scherpe orgelklank en enkele snedige gitaren geeft Scorpion Child al in het begin een gevaarlijk gif prijs. De frontman is iemand die nooit stilstaat. Zijn statief zwaait hij bij bijna ieder nummer in het rond maar ook zijn dansmoves zijn iets waar velen nog van kunnen leren. Zo gaat hij af en toe door zijn benen en beweegt hij sensueel met zijn lichaam.

De band weet dat bij zulke snedige muziek af en toe een pauze hoort. “Acid Roulette“ is een ballad waarin de zanger het publiek opzoekt. Het mondt uit in een samenspel van gitaren waarin het orgel de bovenhand neemt. Frontman Aryn Black staart roerloos voor zich uit en laat de muzikanten hun ding doen. Orgelspeler Aaron John Vincent geeft zich volledig en zijn instrument valt bijna op de grond van het enthousiasme waarmee hij speelt. Hoewel de tent niet volledig gevuld is, smijt de band zich bij ieder nummer. Hierdoor blijft iedereen staan en vergroot het aantal toeschouwers naar het einde van de set. Zoveel energie uitstralen op een zondagmiddag is bijna onmogelijk, toch doet Scorpion Child dit. “Polygon Of Eyes“ brengt de set naar het hoogtepunt waarin iedere toeschouwer headbangt. Een echte powersong die de tent in vuur en vlam zet. De band toont dat de staart extra stekelig kan zijn en brengt het gevaarlijkste gif op het eind met “I Might Be Your Man” en “Blind Man’s Shine”. Toch heeft Scorpion Child geen gif nodig om een zaal te infecteren, de strakke songs van doorheen de hele set zijn voldoende.

< Niels Bruwier > 

De setlist: 

1. Reaper’s Dance
2. My Woman In Black
3.  Kings Highway
4. Acid Roulette
5. Liquor
6. She Sings, I Kill
7. Winter Side Of Deranged
8. Secret Spot
9. Polygon Of Eyes
10. Blind Man’s Shine
11. I Might Be Your Man