Recensie Matthew And The Atlas

Matthew And The Atlas brengt een nieuwe EP uit, die heet The Palace en komt er na hun recentste album ‘Temple’ die vorig jaar uitkwam. In een vol én warm AB Salon waar pers, publiek en band heerlijk cosy dicht bij elkaar kunnen kruipen én je een pintje in een echt glas kan drinken, toonde de band dat het geweldig straffe harmonieën zowel in zang als in de combinatie met gitaren en Nord synthesizer/contrabas of banjo / akoestische gitaar / contrabas live kan laten horen. Eerder tourde de groep al met onder andere Mumford and Sons, Bear’s Den en The Low Anthem. De indiefolkers doen het meest denken aan Bear’s Den, al doet de stem van Hegarty – volgens Q is ie ‘de Britse Bon Iver’ – bij momenten bijvoorbeeld denken aan Rag ‘n’ Bone Man. En hoewel ie tot twee keer toe zijn tekst kwijt was, bij ‘To the north’ en afsluiter ‘I will remain’, wist de groep dat voorval uiteindelijk om te buigen in hun voordeel. Faut-le faire!

Iets rond kwart voor negen opent de groep met ‘Gutter Heart’. Al meteen valt op hoe sterk de groep is in sfeerzetting, die perfect past bij het huiselijke karakter, de gastvrijheid, de ongedwongen gemoedelijke sfeer van AB Salon. Het is als het ware een kleine De Roma, dat AB Salon, waar iedereen gewoon zijn drankje van het AB café mee naar boven mag nemen in een echt glas. Het kleinschalige maakt het geheel ook veel menselijker. Het publiek zit letterlijk en figuurlijk bijna op de huid van de band. Achteraf kan je een babbel slaan met de groep en hun merchandising laten tekenen, maar vooral: de omgeving nodigt uit om te praten met mensen die je niet kent rondom je. Dat is een ongeziene troef. De afstand, letterlijk en figuurlijk, tussen crew, band, publiek en pers wordt immers groter naarmate de venue dat ook wordt.

In ‘Nowhere now’ blenden de harmonieën van de drie muzikanten die samen zingen perfect. Dit is ongetwijfeld een van de sterktes van deze groep. Zelfs met drie, in volle bezetting is er ook een drummer en een klarinettiste, weten ze een solide volle sound te creëren die zich als een heerlijk dekentje spreidt over het publiek dat op een stoel zit, in een zetel, op de grond of gewoon rechtstaat. ‘To the north’ mocht dan wel even de mist ingaan toen de zanger zijn tekst kwijt was, het publiek dekte het toe met de mantel der liefde. Band en publiek konden met het voorval lachen, wat opnieuw het menselijke onderstreepte. Toen de band het nummer opnieuw hernam, zat het overigens wel goed.

Matthew And The Atlas stelde vast dat het publiek stil geworden was na een uitstekend ‘Old master’. De toeschouwers genoten gewoon met volle teugen, en laafden zich maar al te graag aan deze indiefolkbron. Alleen werd het dermate warm in het salon van al die gezelligheid dat ook de groep het niet makkelijk had om zich te concentreren. Dat had ook te maken met het feit dat ze een dag eerder in Hamburg een show gespeeld had, op het showcasefestival Reeperbahn dat volgens kenners een interessante line up had. Ook al omdat Eurosonic, het Nederlandse showcasefestival, tijdens zijn recentste editie wel wat steken heeft laten vallen op programmatorisch vlak.

‘Within the rose’, ‘Elijah’ en eerste toegift ‘Come out of the woods’ stippen we aan als onze favorieten, en wellicht waren ze dat ook van het publiek. De eerste song omwille van zijn knappe beschrijvende lyrics onder andere, het tweede omwille van de sfeerzetting met geneurie wat een perfect slaapmutsje om het weekend mee te eindigen is en ‘Come out of the woods’ onder andere omdat die banjo de sound na elf songs – eindelijk – ook iets anders toevoegde.

Toch merkten we dat het publiek wat zat te wachten op een uptempo song of zo van Matthew And The Atlas. Vooral tijdens ‘I will remain’ klapte het aan een snel ritme wanneer de groep het nummer na de tweede black out van de zanger moest hernemen. Een uptemponummer links en rechts zou de set wat meer dynamiek en afwisseling kunnen geven én de spanningboog interessanter maken. Nu voelde het optreden – hoewel er op muzikaal vlak niets op af te dingen was – wat bedeesd en te ingehouden aan. Dat het publiek een mooie avond had, vertaalde zich in de meer dan uitstekende merchandisingverkoop waarbij bijna elke toeschouwer een item leek te kopen en dat al dan niet liet signeren.

En zo gingen zij naar huis met een mooie souvenir na een prachtige zondagavond die hen gratis aangeboden werd door de AB. Een huis dat alweer eens bewees dat ze de perfecte host is voor band, publiek en pers.

< Bert Hertogs >

Matthew And The Atlas speelt op 26 september 2017 in Zwolle en op 28 september 2017 in Groningen. In mei 2018 gaan ze naar verluidt opnieuw op tour.

De setlist:

1. Gutter Heart
2. Nowhere Now 
3. Palace
4. Pale Sun Rose
5. Midnight
6. To The North 
7. Old Master
8. Within the rose
9. Temple
10. Followed Fires
11. Elijah

Bis:

1. Come Out Of The Woods
2. I Will Remain