Recensie Gavin James

De Ierse singer-songwriter Gavin James zette in Trix Club een optreden neer zoals de programmatie er uitziet van deze zaal: weinig avontuurlijk en vooral erg voorspelbaar. De ticketverkoop voor het optreden dat oorspronkelijk voorzien was voor Trix Zaal met een maximumcapaciteit van 1100 toeschouwers bleef zwaar onder de verwachtingen. Uiteindelijk kwamen er zo’n 300 toeschouwers naar de Club die daarmee slechts voor de helft gevuld was. Of hoe Live Nation Belgium zich bij de start van het nieuwe seizoen alvast aardig mispakt heeft in het kiezen van de zaal, wat nochtans een basisvaardigheid zou moeten zijn van elke promotor: de juiste act op de juiste plaats op het juiste moment zetten. Los daarvan liet de promotie, inclusief perscommunicatie – alweer – te wensen over. Of hoe het professionalisme soms gewoon ver zoek is in Mechelen en Borgerhout.

Het is op zijn zachtst gezegd schrijnend dat enkele weken nadat Concertnews.be alweer – voor de derde keer op amper twee maanden tijd – het slachtoffer werd van een laffe anti-concertnews.be bashing campagne, net aan den lijve ondervindt dat de ticketverkoop voor een show in Trix niet lekker liep. In een post op social media waarbij Concertnews.be openlijk de artistieke meerwaarde van Trix in vraag stelde, gebruikte uw favoriete website de hashtag ‘precieswataandachttekort’. Dat de zaal op verschillende manieren dit voorval heeft uitgebuit onder andere via hun newsletter, bewijst vooral net dat Trix effectief aandacht nodig heeft. Je kan overigens bezwaarlijk stellen dat de zaal platgelopen zou worden door de massamedia.

Het strafste van al is dat Trix tot op heden geen enkel argument op tafel legde om het tegendeel te proberen te bewijzen. Verder dan de zaak weglachen en op de man spelen kwam men kennelijk niet (wat overigens ook eigen is aan andere spelers in de sector: als de argumenten op zijn, spelen ze op de man). In plaats van zich eens grondig te informeren over wie Concertnews.be is, wat het medium doet en waarom, of pakweg een telefoontje te plegen naar onze redactie, vond de directeur van het muziekcentrum er niets beter op dan in een persoonlijke tweet te stellen dat de meltdown van Concertnews.be een feit zou zijn. Helaas is de realiteit lichtjes genuanceerder. Deze site is kerngezond én bereikt tot spijt van wie het benijdt steeds meer lezers. 1,3 miljoen unieke lezers vorig seizoen om precies te zijn. Ofwel een stijging van 48%. Kennelijk steekt dat een aantal mensen de ogen uit binnen de concertsector én bij de concullega’s die er niets beter op vonden dan onze opinie te bestempelen als ‘journalistiek ondermaats’. Waarvan akte.

Ondermaats was het optreden van Gavin James dan wel niet, maar de man kleurde wel veel te sterk binnen de lijntjes en bleef vooral op platgereden paden. Hoog oho-gezang noteren we in inwisselbare songs als ‘Coming home’ dat nochtans een aanstekelijke pianoriff kent en ‘Bitter pill’. De zanger bracht ook enkele nieuwe songs mee naar Trix zoals ‘Cigarette break’ dat een metafoor is en ‘Boxes’. Vooral dat laatste werd opnieuw dankzij de melodie op piano aardig meegeklapt. Tijdens ‘22’ werd ie trouwens uitsluitend begeleid door de toetsen en bracht ie een nummer over jong zijn en dromen dat je ouder bent.

Dat Gavin James weet hoe ie een publiek moet bespelen, toonde hij tijdens ‘You don’t know me’ waarbij hij midden in het publiek ging staan, niet versterkt zong en zichzelf solo begeleidde op akoestische gitaar. Een handig trucje was dat om het publiek dichter bij de zanger te krijgen. Voor velen werd dit overigens hét smartphonemoment van de avond. ‘Nervous’ bracht ie in de trage versie want de dj-versie dat is gewoon onmogelijk om live te doen, wist ie nog van toen ie een bezoekje bracht aan een radiostudio bij onze noorderburen. James probeerde weliswaar even in Trix, maar al snel werd duidelijk dat aan dat tempo akkoordenwissels uitvoeren op gitaar en zo’n snelle toonsprongen maken in de hoogte met de stem gekkenwerk is.

Er zat al met al weinig vaart in het ganse optreden. Dat kwam omdat de Ier er niets beter op gevonden had om zowat elke song in te leiden. Dat leverde weliswaar bij momenten hilarische anekdotes op zoals bij ‘I don’t know why’. Daarin liet ie horen dat ie achteraf niet meer wist waarom hij dat nummer bij het krieken van de dag in de keuken op zijn laptop geschreven had. Allessinds was ie toen niet nuchter, zo herinnerde hij zich nog. Hij beloofde het publiek in Trix om een nuchtere versie neer te zetten, maar al gauw stak hij de draak met zichzelf door het als een dronkenman te zingen tot hilariteit van de toeschouwers, vooral twintigers waren er, en de vrouwen waren duidelijk in de meerderheid. Een (rosse) man en een gitaar, het doet kennelijk vrouwenharten nog steeds sneller slaan.

Gekker dan dat hoefde het niet te worden, maar dat werd het wel. Zo bootste Gavin James de stem van Louis Armstrong na tijdens ‘What a wonderful world’. Hier betrad ie een slappe koord tussen de song degelijk coveren enerzijds en de zaak parodiëren anderzijds. Uiteindelijk werd het een cocktail van beide die het publiek kennelijk wel wist te smaken. Met Springsteens ‘Dancing in the dark’ grapte ie dan weer helemaal niet. Integendeel, met voorprogramma Craig Gallagher aan mondharmonica en zang en Brian McGovern ook aan zang, zette hij een aardige cover neer die deels in close harmony gezongen werd.

Gavin James beloofde de fans tot slot een nieuwe afspraak te maken met ons land en dat ie minder lang op zich zou laten wachten dan nu het geval was. Als hij dan ook wat minder lult de volgende keer, het optreden wat meer vooruit laat gaan en wat meer kiest voor muzikaal avontuur én afwisseling tussen traag, midtempo en uptempo zou ie misschien wél het beoogde aantal toeschouwers kunnen halen. Nu werd het een optreden dat voor ons te vrijblijvend aanvoelde. Best ok. Een doordeweeks concert dus, maar niet meer dan dat. En dat terwijl er meer in zat. Zonde.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. ‘Til the sun comes up
2. Remember me
3. Coming home
4. Bitter pill
5. For you
6. Cigarette break (nieuw nummer)
7. 22
8. You don’t know me (akoestisch in het publiek)
9. Nervous
10. I don’t know why
11. Hearts on fire
12. Tired
13. Boxes (nieuw nummer)
14. What a wonderful world (cover Louis Armstrong) 
15. Say hello

Bis:

1. Hole in my heart
2. Book of love
3. Two hearts
4. Dancing in the dark (cover Bruce Springsteen met support acts Brian McGovern en Craig Gallagher)