Recensie Bart Peeters in koor ★★★★★

6 uitverkochte concerten gaf Bart Peeters en het 360 koppige pop-upkoor Zaterdag Zondag onder leiding van Hans Primusz in de blauwe zaal van deSingel. Het koor werd dus speciaal samengesteld voor dit project en is een mix van koren uit Oostende en Hasselt (die de eerste drie songs mochten zingen), Gent en Leuven (die instonden voor nummers vier tot en met zes), en Antwerpen 1 en 2 (nummers 7 tot en met 9). ‘Wauw. We gaan het voorzichtig opbouwen.’ zei Bart Peeters toen ie net op het podium stond. Hij hield woord. Vanaf ‘Dicht bij mij’ hoorden we alle koren samen aan het werk in een bloedmooie versie. De meerstemmigheid van het koor dat de rol van Tutu Puoane voor haar rekening nam, de Afrikaanse percussie, … maakten dat dit nummer in dit arrangement moeiteloos zich kon meten aan songs uit de musical The Lion King. Zo’n arrangement waarvan je vindt dat Peeters met een Engelstalige tekst, er moeiteloos in het buitenland hoge ogen mee zou kunnen gooien. ‘Dicht bij mij’ was trouwens lang niet de enige song die de haartjes op onze armen recht kreeg en rillingen bezorgde. ‘Heist aan zee’, begeleid door de ‘o’’s van het koor waarbij op het einde ook het publiek (940 man) meezong, hoort daar ook bij. Daarna was het tijd om te dansen, met nummers als ‘Brood voor morgenvroeg’, ‘Messias’ (met a capella ‘Ode an die Freude’ van Beethoven door het koor op het einde) en ‘AAA’ waarbij er nog extra koorleden rond het publiek kwamen staan wat een erg straf surround effect bezorgde dat zich kon meten aan Pink Floyd (dat op 20 februari 1977 in het Sportpaleis optrad). De zanger gaf mee dat zijn Ideale Mannen en hij deze concertreeks als een van de meest memorabele uit hun ‘Brood voor morgenvroeg’-toer beschouwen. Dat is nog zacht uitgedrukt. Het waren wellicht een van de meest memorabele concerten uit de jongste tien jaar die Bart Peeters in ons land gaf.

Een bijzondere concertreeks werd het namelijk omdat tijdens lang niet alle songs de bekende Boechoutenaar de lead zang neemt. Integendeel, Peeters geeft die rol vaak aan het koor dat zijn nummers voorziet van prachtige meerstemmige koorzang zodat de dynamiek van het optreden nog groter wordt. Bart Peeters toont op die manier aan een groot muzikant te zijn, die musiceren en de sfeer van een nummer neerzetten, vooraan zet. Daar kunnen heel wat (inter)nationale artiesten die hun ego op 1 plaatsen een puntje aan zuigen. Tijdens ‘Liefde is alles’ bijvoorbeeld gaat ie helemaal op in het koor door tussen de koorleden te gaan staan en wordt zijn stem even zacht als dat van de honderden naast hem. Dat hij dat doet wanneer hij aan de tekst ‘onhoorbaar en onzichtbaar worden’ is aangekomen in het nummer bezorgt het geheel die extra meerwaarde waar we zo van houden. Leuk was ook dat improvisatiemoment op het einde waarbij we een fragment uit ‘Mega Mindy tijd’ te horen kregen.

Louter toevallig kwam deze concertreeks op onze radar overigens. Tijdens het Theaterfestival in deSingel hoorden we de zanger met het koor ’s middags repeteren. Dat klonk toen zó goed en toegegeven stiekem zijn we in het deurgat (de deuren stonden open vermits het buiten nog erg warm was) gaan kijken, dat het onze nieuwsgierigheid prikkelde om meer te zien en te horen. Wat toen vooral opviel was het aanstekelijke enthousiasme van al die koorleden en de energie die ze de blauwe zaal inbliezen.  Ze hadden ook allemaal een zomers t shirt aan zodat het kleurenpalet achteraan op dat van een regenboog leek. Dat die goesting bij Bart Peeters in koor er na vijf shows nog steeds was en hun enthousiasme en energie – zo veel dat heel Antwerpen zich geen zorgen moet maken wanneer het afschakelplan straks in werking treedt, we bellen gewoon Bart Peeters en Zaterdag Zondag dan op om wat energie op te komen wekken - moeiteloos oversloeg op het publiek, gaf aan dat dit concept gewoon erg straf is.

Openen deed Bart Peeters in koor met ‘Zeester met koffie’ met Bart op zijn akoestische Martingitaar waarna hij die bij ‘Twijfel niet en dans met mij’ ruilde voor een Ramirez. Fraaie openers die ons al meteen in de juiste sfeer brachten, maar het was tijdens ‘Rood in Parijs’, een nummer dat wij en zij niet zagen aankomen, dat via de uitmuntende begeleiding door akoestische gitaar en accordeon in geen tijd de sfeer van de Parijse straten opriep, ons een uitroepteken deed plaatsen naast de songtitel op de setlist. Dat het koor uit Oostende en Hasselt voornamelijk uit vrouwenstemmen bestond, gaf het nummer ook dat extraatje. De song gaat immers over een man die met de wagen voor het rode licht staat en even kijkt naar wie er naast hem staat. Een vrouw blijkt het te zijn die een keer terug naar hem kijkt waarop zijn (neurotische) fantasie op hol slaat.

In ‘Wat nog komen zou’, waarbij het koor voor het eerst een ruimtelijk effect laat horen via een golfbeweging (crescendo die meteen gevolgd wordt door diminuendo) geeft ie droefheid een plaats. Peeters zien we op zijn kwetsbaarst wanneer hij de song opdraagt aan zijn overleden vader die aan dementie stierf. Hij schreef het toen hij tijdens de zomer al afscheid van hem nam. In de winter stierf hij. ‘Er waren dagen dat hij enkel Latijn of Frans sprak of liedjes zong van Armand Preud‘homme. Dat deed ie anders nooit.’ liet de zanger optekenen. Peeters’ liefdevolle beschrijving van wat deze ziekte met een man deed, raakte ons dan ook danig. Al enkele jaren lijdt onze grootmoeder – die ondertussen in een woonzorgcentrum opgevangen wordt – aan deze ziekte. Zij prevelt soms plots uit het niets een Onze Vader, niet zelden wanneer ze pijn heeft…

Godsdienst is een thema waar Bart Peeters niet zelden ook naar refereert in zijn teksten. Zo is er het prachtige ‘Sint-Franciscus’, live begeleid door onder andere pizzicatospel op viool en klein klokkenspel, waar de zanger eigenlijk milde kritiek uit op deze religieuze figuur die een kloosterorde stichtte, ‘Hemel’ waar hij het misbruiken van een god voor terreur- en andere extremistische doeleinden aan de kaak stelt, en ‘Messias’ waar hij vluchtig een bedenking uit over de weelde/luxe van en in kerken.

Een leuke verrassing. Die hadden de Antwerpse koren bij. Tijdens ‘In de plooi’ haalden de zangers en zangeressen allemaal een kazoo boven die het nummer iets speels meegaf én tevens ook refereerde naar een kinderliedje als het 23 jaar oude ‘het Toeterlied’ dat van de hand is van niemand minder dan – jawel - Bart Peeters. Het is terug te vinden op ‘Het kinderplaatje van Bart Peeters’ uit 2008 waarop ook die andere ondertussen 30-jaar heerlijke klassieker ‘Kniktikklaas’ staat. Die speelsheid vertaalde zich ook in het vrij dansen dat de koren mochten terwijl ze zongen of het omzetten van de tekst in een heerlijk stukje staaltje acteren. Opnieuw sprong Antwerpen op dat vlak er helemaal uit door te doen alsof ze dood vielen wanneer ze achterover helden op de tekst ‘Ik stem voor zero tolerance en koop een kalashnikov’ tijdens ‘Allemaal door jou’.

Bart Peeters in koor bracht ook een echte bis in deSingel zoals de artiesten die er spelen ook doen. Weliswaar niet door een song te hernemen, maar door er een extraatje aan toe te voegen: de fraaie cover ‘Hoeveel ik van je hou’ werd het. Bij het verlaten van deSingel horen we een toeschouwer ‘Da’s eigenlijk zund dat ze maar 6 optredens hebben.’ zeggen. Bij ons kwam vooral de vraag ‘Wanneer besteedt Belpop een aflevering aan Bart Peeters?‘ in ons op.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Zeester met koffie
2. Twijfel niet en dans met mij
3. Rood in Parijs
4. Wat nog komen zou
5. Tot je weer van me houdt
6. Groot zijn in iets kleins
7. Allemaal door jou
8. Sint Franciscus
9. In de plooi
10. Dicht bij mij
11. Liefde is alles
12. Konijneneten
13. Kies mij
14. Heist aan zee
15. Brood voor morgenvroeg

Bis:

1. Hemel
2. Messias
3. Aaa

Bis 2:

1. Hoeveel ik van je hou