Recensie Killie Billie ★★★★1/2

Een muziektheatervoorstelling met poppen die zich onder andere liet inspireren op – duh – Billie Eilish dat is Killie Billie van Theater FroeFroe dat in deStudio onder luid applaus in première ging. FroeFroe flirt ondertussen steeds nadrukkelijker met het musicalgenre. We hopen dan ook dat het gezelschap ooit voor een volwaardige kindermusical met poppen gaat, want wat we nu van Fortress (Hanne Torfs, Ruben Den Brok en Anke Verslype) hoorden, deed hunkeren naar meer. Torfs speelt overigens in Killie Billie een dubbelrol: die van Diane en de bloemenfee. De voorstelling die schuldgevoelens van kinderen met gescheiden ouders de wereld wil uitkrijgen, krijgt door hen een eclectische soundtrack mee, die de bezoekers op het einde van de voorstelling ook op een schijfje mee naar huis krijgen. Zo is er de typische musicalsong (‘Harry en Diane’ en later de geüpdate versie ‘Danny en Diane’) waarin lichtjes over the top met barbiepoppen het te mooi om waar te zijn, ideale sprookjeshuwelijk bezongen en dus ook bekritiseerd wordt. Met stip is de mash-up van drie nummers waarin Harry, die als homo is ingetrokken bij ‘zijn poepengaatje’ Frank en op een EDM-party zit te feesten in een club terwijl de bedrogen Diane tegelijkertijd voor stevige rock gaat zodat ze haar woede daarin kan uiten, afgewisseld met de gevoelige ballade van Billie die alleen op haar kamertje zit te zingen over wat er op haar hart ligt, erg straf en impactvol.

RudyRudy is Billies BFF. Tegen hem speelt ze games in haar kamertje. Eigenlijk krijg je het gevoel dat ze eerder naast haar ouders leeft dan met ze. Killie Billie pleit dan ook voor samen spelletjes spelen, en niet per se computergames. Het levert onder andere erg leuk spel op tussen Maarten Bosmans als RudyRudy wanneer die met Billie ‘opblaaspopje’ speelt of Shoarmake. RudyRudy is het die tegen de bloemenfee zegt dat de eeuwige liefde niet bestaat, ook niet bij Harry en Diane die elkaar leerden kennen op de kermis. Nog voor het einde van de week zijn ze uit elkaar, wedt ie. En dat zal ook gebeuren. Want via het stuifmeel van een roos laat ie Harry plots verliefd worden op Frank. Volgens RudyRudy levert dat alleen maar voordelen op voor Billie: twee huizen, twee plusouders, twee keer kerst vieren, enz. Maar in de praktijk is het kind het kind van de rekening. Frank blijkt weinig interesse in zijn plusdochter en koopt al meteen genegenheid af door een smartphone – ‘alweer een winnaar!’ – aan haar te geven. Maar verder wil ie als muzikant – Fortress laat zo wat trage instrumentale R&B in de voorstelling sluipen – met rust gelaten worden om verder te werken aan zijn muziek. Eten? Dat is niet in huis: ze leven immers van de liefde en de dauw. En bij moeder Diane? Die kropt alles op, blijkt zich negatief uit te laten ten opzichte van homo’s uit frustratie en jaloezie: ‘2 papa’s vinde gij dat normaal?’ en vreet zich vol met chocoladeproducten en ander zoets waardoor ze in geen tijd dikke Diane wordt. Het is dan dat Billie haar schuldgevoel gevoed wordt door RudyRudy: ‘Je hebt die mensen hun leven verwoest’ en ‘Voor jij er was, was alles nog koek en ei tussen die twee.’

Billie krijgt de kans van de bloemenfee om haar ouders terug bijeen te krijgen door rozenstuifmeel te blazen. Maar daarvoor moet ze wel in level 666 – een duivels getal - geraken van een game. En ze heeft maar vier levens. Maar of een spel winnen, magie en zo’n sprookjeselement zal werken in een voorstelling van theater FroeFroe is nog maar de vraag…

Killie Billie - dat niemand spaart, ook de bloemenfee, een yogavrouw wordt uitvergroot en de draak wordt ermee gestoken - gaat uiteindelijk over geestelijke gezondheid, empathie tonen als ouders en praten met je kinderen, de opvoeding van je kinderen niet uitbesteden aan wildvreemden op het internet en games en dat er wel wat meer is in deze wereld dan games alleen. Verder wordt het drukke fake wereldje van de kermis, de happy massa consumptiegevoelens die eraan gekoppeld zijn en selfies (‘groepsknuffel!’) heerlijk bekritiseerd met de geluidjes die o zo kenmerkend zijn aan de kermis.

De voorstelling geeft een ingrijpende gebeurtenis als een echtscheiding, die verre van een wauw-belevenis is voor veel kinderen ook niet wanneer ze alles dubbel krijgen, een plaats voor kinderen en dat al op redelijk jonge leeftijd (Killie Billie is geschikt voor achtplussers). Dat maakt deze puike muziektheatervoorstelling niet alleen maatschappelijk relevant, ze is ook erg actueel. Als we de kranten mogen geloven bulken onze jongeren tegenwoordig van de psychologische issues. Daar kan geen Youtube tutorial een antwoord op bieden, een Personal Jesus misschien, maar wellicht is de oplossing – een echt luisterend oor - dichter in de buurt dan je denkt.     

< Bert Hertogs >

Tekst: Yves De Pauw & cast • Regie: Marc Maillard
Spel & poppenspel: Dries De Win, Gert Dupont, Maarten Bosmans, Hanne Torfs
Muziek: Fortress: Hanne Torfs (zang), Ruben Den Brok (synths), Anke Verslype (drums)
Klank, licht & video: Tim Oelbrandt, Klaartje Vermeulen, Pieter Kint (stage), Dries De Win
Decor, kostuum & poppenkunde: Jan Maillard, Bruno Smeyers, Astrid Michaelis,
Heleen Haest, Klaartje Vermeulen, Gert Dupont, Hanne Torfs, Janneke Hertoghs, Tim Oelbrandt
Realisatie: Evelien Alles
Met steun van: de Vlaamse Gemeenschap, Taxshelter België