Recensie Angie Stone - foto en setlist

De 49-jarige R&B en neo-soul zangeres Angie Stone heeft haar vijfde studio-album “Unexpected” uit. En hoewel het optreden in Trix kaderde in haar “Unexpected”-tour, was misschien wel het meest onverwachte aan haar optreden dat de zwarte zangeres bijzonder weinig materiaal uit haar jongste album bracht. Pas naar het einde van de set toe stelde ze haar singles “I ain’t hearing U” en ”Maybe” voor die maar matig gekend waren.

Hoe langer zo’n optreden duurt, hoe sexier de dames zich in het publiek voelen. Pintje in de hand, kronkelen ze met hun lichaam op het ritme van de songs. Ons ga je niet horen klagen over het publiek dat er trouwens zeer goed uitzag.  De kwaliteit was er, alleen de kwantiteit, dat zat niet zo lekker. Zo’n 400 toeschouwers zakten naar Borgerhout af en dus werd het optreden tot verbazing van velen niet in de grote zaal, maar in de club afgewerkt. Heel wat jongedames wilden hun Internationale Vrouwendag op deze maandagavond blijkbaar op een andere manier vieren. Maar wie dat in Trix deed, kreeg een fijn twee uur durend optreden voorgeschoteld.

Al snel ging Stone in interactie met het publiek. “Put your hands in the air and wave like you just don’t care” zegt ze waarop het publiek complexloos meewuift. Waar hebben we die zin onlangs nog gehoord dat voor hetzelfde effect zorgde? Inderdaad, bij het fantastische optreden van Macy Gray in het OLT vorige zomer. Die zat toen bijna een gans optreden op een wolk. Een wolk, die ook af en toe verscheen in Borgerhout, maar  waar Stone niet altijd op ging zitten.

Wanneer ze dat wel deed, samen met haar 7 koppige band, tilde ze haar songs een niveau hoger zoals bij “Every day” bijvoorbeeld, waarbij haar gitaristen een solo mochten brengen. En hoewel één van de gitaristen naar verluidt tijdens het optreden ervoor met (technische) problemen had gekampt, ging het hier vlekkeloos. “I believe in higher powers” zei Stone. Straks moeten we haar nog gelijk geven ook.

“ Je bent overbeschermend en jaloers” zingt ze in “Pissed off” waaruit duidelijk mag blijken dat de liefde bekoeld is. “Baby” zingt het publiek naar het einde van het nummer mee. Maar het is vooral een oerdegelijke versie van “Sometimes” dat smoothly bijna neergelegd wordt en waarbij de backings hun vocale kunnen, mogen etaleren, dat indruk maakt. Tijdens het lied vraagt Stone zich ook luidop af “Do we have a curfew tonight?”

Ook het daaropvolgend, lang uitgesponnen “The makings of you” was een pareltje. “Kijk naar je buur en zeg dat je van die houdt” vraagt de Amerikaanse, wat op heel wat hilariteit kan rekenen.  “A fat kiss” dat is wat ze geliefden aan elkaar wil zien geven. En jawel, er wordt gesmakt in het vroegere Hof ter Loo.  Stone zelf heeft aandacht voor een rolstoelpatiënt aan het podium, kust haar hand, en brengt haar hand aan zijn wang. Mooi gebaar.

“Ik zou liever dakloos op straat zijn zonder eten, als ik niet jouw vrouw kan zijn” klinkt het oprecht in “Bottles and Cans”. Daarmee doet de zangeres een wat geforceerde medley vergeten dat voor een dipje zorgde, met een bedenkelijk “Lover’s ghetto” dat met zijn meelopende tape in schril contrast staat met de rest van de set. Voor “Brotha” vraagt ze aan de mannen, haar “brothers”, om hun vuist te ballen. Niet alle mannen voelen zich geroepen om hieraan mee te doen. Maar met een zin als“het is niet omdat we niet dezelfde huidskleur hebben dat we geen “brothers” zijn” krijgt ze ook de coolste mannen vooraan aan haar kant. De hoge noten in de strofes laat Angie Stone weliswaar aan haar backings over. Hoewel we wel van haar warme stemtimbre in de lage en midtonen houden, lijkt haar stem naarmate het later op de avond wordt, soms in de hoogte scherper en keliger te klinken.   Ook de samenzang in “No more rain” met haar backings is niet je dat.

Haar meest bekende nummer spaart ze op tot het einde. “Wish I didn’t miss you” steekt ze in een reggae-,  samba-  en chillout soultrip-jasje. Het geheel klinkt fris, al fronsten we wel onze wenkbrauwen dat de artieste twee zogenaamde jamaicanen uit het publiek op het podium liet komen om hen even volledig uit de toon het nummer te laten meezingen. Met een stevig potje rappen, trok ze het laken terug naar zich toe en keerde ze uiteindelijk terug naar de vertrouwde versie.

Fijn optreden dus maar niet altijd van eenzelfde niveau.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Intro
2. Play with it
3. I wanna thank you
4. Every day
5. Easier said than done
6. Pissed off
7. You’re gonna get it
8. Baby
9. Sometimes
10. The makings of you
11. Medley: Green grass vapors| Bone 2 Pic | Life Story | Lover’s ghetto
12. Bottles and cans
13. I ain’t hearing U
14. Maybe
15. Brotha
16. No more rain
17. Wish I didn’t miss you