Recensie MSKNS ★★★★1/2

Doodeerlijk, bloedmooi, warm en bijzonder liefdevol. Zo trapte Nathalie Meskens met MSKNS haar najaarstour af in Antwerpen, in de Arenberg waar haar concert in première mocht gaan. 7 jaar na Meskens in Motown en bijna 16 jaar nadat we haar voor het eerst live hoorden zingen tijdens een Tapijtconcert in het Kasteel van Schoten, heeft ze nu een avondvullend programma met zelf geschreven muziek. Een idee waar ze eigenlijk zestien jaar geleden al op aan het broeden was. Het minste wat je kan zeggen, is dat ze haar tijd heeft genomen om haar artistieke ei te leggen. En dat is prima, gelet op de kwaliteit die ze samen met haar fantastische band en twee backings aflevert.

Welgeteld één cover uit dat Tapijtconcert van 2009 zou ze opnieuw oprakelen in MSKNS: ‘Ain’t no sunshine’ van Bill Withers, een song die ze stiekem graag zelf geschreven had. Alle andere nummers waren nieuw en van haar hand. Hoe ze ertoe kwam ook al kan ze naar eigen zeggen geen enkel instrument bespelen dan haar zangstem gebruiken? Simpel, ze hoort bijvoorbeeld een sax of trompet, gaat die klanken nabootsen, het opnemen en vervolgens trekt ze er mee naar haar bandleden die daar dan mee aan de slag gaan. Het resultaat is groepswerk, je ziet en voelt dus niet een zangeres en een band staan op het podium, maar kijkt naar een geheel, een familie zeg maar. Dat een groot deel van haar band bestond uit leden die haar ook muzikaal begeleidden tijdens Meskens in Motown, toont aan dat er toen al een vertrouwensband is ontstaan tussen iedereen, vriendschap. Dat merk je op het podium en is op zijn zachtst gezegd verfrissend om vast te stellen.

De sfeer, de warmte, de gezelligheid van het Tapijtconcert van bijna 16 jaar geleden, hoewel ze toen enkel begeleid werd door een toetsenist, heeft ze dus knap weten te behouden en over te brengen naar haar toeschouwers, ook al zaten die deze keer niet knusjes op tapijtjes maar in de statige pluche rode zetels van de Arenberg.

Als je veel liefde de zaal instuurt, dan krijg je die ook terug van je publiek. En dat was niet anders tijdens MSKNS. ‘Only love for you’ - net voor de pauze - leek wel een wisselwerking tussen Nathalie Meskens en haar fans die prompt recht gingen staan en mee met de heupen begonnen wiegen op de heerlijke funky klanken. Nathalie zelf heupwiegde zelf overigens ook behoorlijk vaak tijdens haar show dat het een lieve lust was. De liefde tussen artiest en publiek werd beantwoord en bleek wederzijds. Hoe schoon!

Wat Nathalie zo’n charmante performer maakt, is die ongelooflijke naturel, dat hoge woman next door-gehalte dat nog steeds in Nathalies vezels zit. De allereerste keer dat ik Nathalie – weliswaar was concertnews.be nog niet geboren – live aan het werk zag was in de zomer van 2005 tijdens de Zomer van Antwerpen waar ze samen met Veerle Dobbelaere het prachtige fluistertheater ‘Floor, Oto en Titus’ in een wit tentje op het dak van parking Nova bracht. Ook die muzikale vertelling, voorzien van live klanken door Rudi Genbrugge, straalde gezelligheid, geborgenheid en intimiteit uit. In de Arenberg zaten de man en de kinderen van Nathalie in de zaal. Lima had iets van ‘show’ gehoord thuis en haar showkledij van school aan willen doen die dag, gaf Nathalie mee, wellicht denkend dat zij op het podium verwacht werd ‘s avonds.   

‘Morning Glory’ heet de titel van de tour van MSKNS, verwijzend naar het gelijknamige nummer dat Nathalie Meskens schreef. Een van de weinige die ze ook duidde in de Arenberg, omdat – zo grapte ze – ze tijdens een try-out alle nummers had voorzien van context vermits ze autobiografisch zijn, maar al snel bleek dat ze dan 3,5 uur nodig heeft. De meeste songs liet ze nu dan ook voor zich spreken en ze moedigde haar fans aan om er zelf een verhaal uit te halen. In ‘Morning Glory’ schreef ze over hoe het voelde die eerste uren, dagen en weken om voor het eerst mama te zijn. De song start als pianoballad waarna onder andere elektrische gitaren (inclusief solo) en bas (Stijn Possemiers) mee het muzikale klankbedje bepalen.

Met ‘I won’t let you down’ startte het concert van MSKNS en ze zou woord houden. Moeiteloos haalde ze haar hoge noten, en de eerste vocale uithaal was al meteen een feit in het eerste refrein. ‘Dank u wel. Amai. Hoe leuk is dit?’ zei Nathalie Meskens. En dat is exact wat je haar zag doen een gans concert: genieten. Het was gewoon genieten om haar te zien genieten, en dat werkte zo aanstekelijk bij het publiek dat al meteen tijdens het inzetten van het eerste nummer dat vakkundig opgebouwd werd door drums (James Williams), percussie (Amel Serra), bas, gitaren, sax en toetsen (Hans Ijzerman) mee in de handen klapte wat het publiek met plezier ook in het tweede deel deed, vier keer gevolgd door twee keer tijdens ‘Magic’.

Met ‘Feeling/Fearing’ opende dat tweede deel waarin Nathalies MD Jan Eggermont mocht soleren op sax. Heerlijk was dan weer haar praatje met haar backing Tim Stuart die zich nu een popartiest mocht noemen volgens haar. Nathalie leerde Tim (die we recent aan het werk zagen als Simon in Jesus Christ Superstar de musical in Breda) kennen bij 40 45 De Spektakelmusical. Voor de gelegenheid had ie een handig statief gekocht dat in de rugzak kon zodat ie als kersverse Antwerpenaar met de fiets naar de zaal ermee kon rijden. Backing Judith Okon had Nathalie dan weer grote oorbellen aangeraden, die haar bijzonder goed stonden trouwens. Maar blijkbaar waren die niet zo evident om dragen in combinatie met de in ears.

Enkele hoogtepunten van MSKNS waren ontegensprekelijk ‘Lift me up’ waarin we in de pianobegeleiding een verwijzing naar Swedish House Mafia leken te ontwaren. Verder herkenden we ons in de gejaagdheid van ‘Gotta run’ waarbij Nathalie zingt geen tijd voor de liefde te hebben. Onze persoonlijke favoriet uit het tweede deel was ‘Grew strong’ dat ook bijzonder enthousiast onthaald werd door het publiek. En ‘Don‘t forget where you came from’ uit het eerste deel stippen we ook graag aan. Hoewel het een song is die ze ook schreef voor haar kinderen, ademt het zo Nathalie Meskens uit. Heel vaak komt het voor dat wanneer artiesten doorgebroken zijn, ze vergeten waar ze vandaan komen, en sommige mensen niet meer zien staan die er in het begin van hun carrière voor hen waren. Nathalie Meskens blijkt een van de uitzonderingen, blijft er kennelijk nuchter onder en houdt beide voetjes op de grond.

Ronduit prachtig was de afsluiter, het liefdeslied ‘Don‘t take me for granted’, waarbij de liefde (her)bevestigd wordt maar ze niet als vanzelfsprekend beschouwd mag worden. Vanzelfsprekend mag ze dan wel niet zijn, maar Nathalie Meskens gaf en kreeg heel veel liefde tijdens de première van MSKNS in de Arenberg.

< Bert Hertogs >

De setlist:

Deel 1:

1. I won‘t let you down
2. You knocked down my walls
3. Move on
4. Ain‘t no sunshine
5. Morning Glory
6. Don‘t forget where you came from
7. Only love for you

Deel 2:

1. Feeling/Fearing
2. Keep it low
3. Grew strong
4. Magic
5. Gotta run
6. Lift me up

Bis:

1. Don‘t take me for granted