Recensie Whitney: a tribute by Glennis Grace ★★★★

“I will always love you.” Het zou de boodschap kunnen zijn van Glennis Grace aan haar grote idool Whitney Houston. Glennis heeft de start van haar carrière te danken aan deze Amerikaanse artieste … en natuurlijk ook aan haar eigen geweldige stemgeluid. Dat laatste maakte ze al meteen bij het begin van deze ‘Whitney – a tribute by Glennis Grace’ duidelijk. De Whitney-fans werden getrakteerd op een selectie uit het rijke repertoire en de fans van Glennis Grace konden genieten van haar geweldig krachtige, hoge en beheerste stem. En wie fan was van beiden, kon gewoonweg dubbel genieten van een heerlijke avond livemuziek en een muzikale reis naar de jaren ’80 en ‘90.

Wie Glennis Grace een beetje volgt, weet dat ze altijd al in de ban is geweest van de muziek van Whitney Houston én dat ze met haar eigen stem behoorlijk dicht in de buurt komt van het stemgeluid van haar idool. Een hele avond vullen met hits als: ’How Will I Know’, ‘Didn‘t We Almost Have It All’, ‘Saving All My Love For You’, ‘Run To You’, ‘The Greatest Love Of All’ en uiteraard ‘I Will Always Love You’ was dan ook een kolfje naar haar hand. Glennis begon heel zacht en beheerst aan haar set door vanuit de coulissen ‘Love Will Save The Day’ als een uiterst trage ballade heel ingehouden te starten. Wanneer het tempo dan werd opgevoerd, verscheen ze ten tonele, brak bijna haar nek door te struikelen en ging dan voluit … niet op haar gezicht, maar voluit met de stem. 

‘How Will I Know’ bevestigde dat ze vocaal in topvorm was en legde de lat hoog voor de rest van het concert. Op vocaal vlak loste Glennis Grace de hoge verwachtingen in. ‘Didn‘t We Almost Have It All’ klonk gevoelig en beheerst en kwam echt wel binnen. Een juiste dosering aan kracht en emotie wist de juiste snaar te raken. ‘I Have Nothing’ bewees dan weer dat Glennis de hoge noten en de ferme, vocale uithalen onder de knie heeft. En dan was het tijd voor de lakmoesproef: ‘Run To You’. Glennis vertelde haar publiek dat ze vóór haar deelname aan America’s Got Talent niet aan dit nummer durfde te beginnen omwille van de hoge technische moeilijkheidsgraad. Maar nu … nu was het gewoonweg heerlijk om te horen. De kans is groot dat Whitney het zelf live nooit zo goed heeft gezongen. Het was puur genot voor de toehoorders. De waardering van het publiek voor ‘Run To You’ was de ideale inleiding voor het feestje dat nu volgde. ‘Higher Love’ en ‘So Emotional’ bracht de party-vibe van de jaren ’80. 

De keuze om het tweede deel te starten met ‘My Love Is Your Love’ en het bijhorende meezingmoment vonden we persoonlijk wat ongelukkig gekozen. Zo’n publieksinteractiestukje werkt veel beter wanneer de sfeer er al dik inzit. Als opening van een tweede deel voelde het, ondanks de medewerking van het publiek, gewoon veel te langdradig aan. Het was wachten tot de gospel-medley voor de sfeer er weer lekker in kwam. Na het mooie en gevoelige ‘Miracle’ bracht de gospel vocale gymnastiek, power, puurheid en soul. 

‘The Greatest Love Of All’ is een van onze persoonlijke favorietjes en Glennis Grace herinnerde ons met heel veel overtuiging waarom we dit zo’n geweldig nummer vinden. De tekst, de muziek en de stem van Glennis brachten ons ook deze keer in vervoering. Zonder dat we er erg in hadden, zaten we op het puntje van onze stoel met onze oren gespitst en onze ziel geopend. Glennis Grace gaf zich volledig en trakteerde op een fenomenaal sterk slot dat aanvoelde als de kers op de taart. Wat een lied en wat een uitvoering! Voor dit soort ervaringen ga je naar live-optredens. 

En dan kwamen er de toegiften. De spits werd afgebeten met: ‘I Will Always Love You’. Buiten het feit dat de hele hoge eindnoot vakkundig omzeild werd, was het een lust voor het oor en een demonstratie van zangtalent. De staande ovatie die Glennis na dit nummer te beurt viel, loog er niet om: het publiek had weer erg genoten van deze uitvoering. Op naar de tweede toegift: ‘Where Do Broken Hearts Go‘. Deze Whitney-song doet Glennis altijd denken aan haar zus Ramona en hoe ze dat nummer samen zongen als kinderen. Glennis nodigde haar zus dan ook uit om mee te komen zingen. Tegen alle verwachtingen in stond Ramona recht en vervoegde ze haar zus op de scène. Het publiek in de Stadsschouwburg in Antwerpen werd op die manier getuige van een uitzonderlijk moment. 

Muziek is iets magisch: het kan culturen, continenten en mensen met elkaar verbinden; het kan gevoelens uitdrukken waar gewone woorden tekort schieten; het kan raken, ontroeren, vreugde brengen, … Iets van die magie werd ook nu zichtbaar en voelbaar op het podium. Ramona heeft een degelijke stem, maar niet zo geweldig als die van Glennis. Maar eigenlijk was dit totaal niet belangrijk. Het ging hier om de band tussen zusters die vorm kreeg in muziek en waar het publiek deelgenoot van mocht zijn. Emotioneel was dit het sterkste moment in het concert. Wanneer ze ‘And now that I am here with you. I‘ll never let you go.” zongen, voelden we in onze ooghoek een traan lossen en over de wang lopen.  De hoogste tijd om het tempo terug op te schroeven en in de party-sfeer van ‘I Wanna Dance With Somebody’ dit Whitney-feestje af te sluiten. 

< Sascha Siereveld > 

De setlist:
Deel 1:

1. Love Will Save The Day
2. How Will I Know
3. Saving All My Love For You
4. It‘s Not Right But It‘s Okay
5. Didn‘t We Almost Have It All
6. All The Man That I Need
7. I Have Nothing
8. Run To You
9. Higher Love
10. So Emotional

Deel 2:

1. My Love Is Your Love
2. Exhale
3. Where You Are
4. Miracle
5. Gospel-medley
6. I’m Your Baby Tonight
7. The Greatest Love Of All 

Bis:

1. I Will Always Love You
2. Where Do Broken Hearts Go
3. I Wanna Dance With Somebody (Who Loves Me)