Recensie Charlie Winston

Regen. Regen. Regen. En nog eens regen. Een gans optreden lang. Zo’n 400 toeschouwers trotseerden uiteindelijk het hondenweer in het Rivierenhof om Charlie Winston een laatste optreden te zien geven uit een lange rij. Hier en daar volgen na deze tour nog optredens. Maar de Engelsman gaat zich de komende tijd vooral op een nieuw album toeleggen dat ergens in 2011 zou uitgebracht worden. Winston toonde zich na anderhalf uur optreden best tevreden. De man had er een beter gevoel aan overgehouden dan in Brussel op zaterdag, omdat ze daar geplaagd waren door elektriciteitsproblemen.

Niet zo in Deurne. Daar hadden ze alleen maar met vochtigheidsproblemen te maken. Winston liet opvallend “Tongue tied” uit zijn set, een nummer waar enkele regels Frans in voorkomen. Verder gooide hij zijn setlist helemaal door elkaar. Bassist Daniel Marsala liep nog steeds op krukken. Beginnen deed de band met “I’m a man” dat snel overging in “Gone gone”. Winston en co gingen aanvankelijk dus voor een tamelijk snel optreden, weinig bindteksten, het ene nummer na het andere. Een mondharmonica die zijn sound door de effectenmolen gedraaid zag, hoorden we tijdens het tweede nummer. Winston leek het naar zijn zin te hebben. Er kon een hip sprongetje van een podiumelement af. “In your hands” was een eerste hoogtepunt met de singer-songwriter aan het klavier.

Maar dan verwaterde het optreden wat. Daar waar “Soundtrack to falling in love” met Nadeah Miranda van Nouvelle Vague aan zijn zijde in Brussel nog een fijn meeneuriemoment was, werkte dit langs geen kanten in Deurne. De wat misplaatste “allez come on”-roep van haar bracht geen zoden aan de dijk. Feit is dat beiden zich wat teveel verliezen in elkaar en dat de zang niet ten goede kwam. Miranda kwam flirterig over, danste met Winston, haar benen tussen de zijnen en boog achterover. Allemaal goed en wel, maar hun zang leed er stevig onder. “I know everything about you, your father was a duck.” zingt het publiek dan weer wél mee tijdens “My life as a duck” dat door de vier muzikanten al beatboxend ingezet was.

Het is dan wachten tot “Generation spent” tot we nog eens boeiende momenten meemaken. Op muzikaal vlak horen we een aanstekelijke dulcimer. De eerste rijen vooraan het podium zien we zo waar in de regen springen. Na een oproep van de frontman, verlaat zowat iedereen de banken van het OLT en gaat op de metalen roosters het staand publiek vervoegen. Daar ontdekken ze dat “Allo Allo” opnieuw een stevige portie beatbox meekrijgt van Charlie Winston die even ook op zijn strottenhoofd trommelt met zijn hand tijdens het beatboxen.

Winston gaf mee dat hij van al dat toeren moe geworden was. “Sometimes you get tired on the road. But then it’s good to see people when they are happy and enjoy our show. Thank you for staying” voegde hij eraantoe. Al fluitend en met troms die met de handen bespeeld werden, werd “Like a hobo” ingezet. Winston deed zijn wit hemd uit. Daaronder bleek een rood exemplaar te zitten. Solo aan de keys bracht ie Boxes, waarbij zijn twee handen op een bepaald moment in tegenritme gingen, en zo de klank van regen nabootsten. Na enige tijd liet hij beide handen terug naar eenzelfde ritme en melodie gaan. Knap gedaan.

Zeer fijn was de reprise van “In your hands” waarbij Winston 2 leden van The Villagers op het podium riep om mee de troms te bespelen. Het was al ruim na elven, en Winston wou nog een song op ons loslaten die niet op de setlist stond. “Until you’re satisfied” bewees vooral dat de meeste, doorweekte toeschouwers ontzettend genoten hadden en tevreden waren na een al bij al zeer goed optreden, gezien de weersomstandigheden. Winston verblijdde zijn (doornatte) fans ook door lang de tijd uit te trekken om met hen op de foto te gaan of een handtekening uit te delen. Mooi gebaar.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. I’m a man
2. Gone gone
3. In your hands
4. Soundtrack to falling in love
5. My life as a duck
6. My name
7. Lonely alchemist
8. Generation spent
9.  ‘Allo ‘Allo
10. Kick the bucket
11. Like a hobo
12. Boxes
13. I love your smile
14. In your hands
15. Until you‘re satisfied (?)