Recensie Gaby Moreno

Een vleug nostalgie overgoten met blues en met Valentijn in het verschiet ook een prachtige dosis aan romantische liedjes. Dat bracht Gaby Moreno in De Roma in Borgerhout, haar allereerste optreden in ons land. Moeiteloos pakte ze met haar tedere nummers en breekbare maar piekfijne stem de zaal in. Ze werd er wat verlegen van, van die staande ovatie achteraf en leek oprecht ontroerd toen ze haar bloemen in ontvangst mocht nemen. Een magische avond.

Deze twintiger heeft wat in haar mars, zoveel mag duidelijk zijn. Ze won de John Lennon songwriters award. Daarna deed ze het voorprogramma van Ani di Franco en toerde ze met Tracey Chapman. Nu heeft ze al geruime tijd haar debuutplaat “Still the unknown” uit. Straks, in april, verschijnt in Amerika haar tweede album. Ook daaruit bracht ze nummers in Borgerhout. Nummers die bevestigen dat deze singer-songwriter talent heeft. Haar grootste wapen: haar innemende naturel.

Lieflijk glijdt Moreno met haar stem in “Letter to a mad woman”. Een eerste, al zeer vroeg sfeervol moment is het waarna ze de klassieker “Quizás, Quizás, Quizás” op een zeer vertederende manier brengt. “Y tu sombra” is een nieuw nummer in haar moedertaal het Spaans. Moreno’s roots ligt namelijk in Guatemala. Het liefdeslied gaat over iemand die zich achtervolgd voelt door de schaduw van een persoon die ze liefheeft. Met dit nummer weet ze samen met haar gitarist, bassiste en drummer een nostalgische sfeer neer te zetten. Ook in “Mean old circus” doet ze dat waarin ze het circusleven uit de jaren ’30 oproept. Gitarist Arthur Braitsch speelt in dat nummer op de melodica. Een prachtsong is het qua sfeerzetting, maar ook de tempowissels tussen refrein en strofe bevallen ons ontzettend. De strofe alleen al klinkt als een refrein op zich. Genieten is dit.

Een gedicht over Garrick inspireerde deze twintiger om een gelijknamig nummer rond te maken. Het gaat over een clown waar iedereen naartoe gaat om problemen te doen vergeten. In het tweede deel van het gedicht komt een man met zelfmoordneigingen bij de dokter. Die vraagt hem of hij ooit boeken gelezen heeft, van een vrouw gehouden heeft,… Alles heeft ie al gedaan in zijn leven. Dan zit er nog maar 1 ding op, concludeert de arts en hij schrijft de man voor om naar de clown Garrick te gaan waarop de patiënt hem vraagt om het voorschrift te veranderen omdat hij zelf Garrick is. In het nummer horen we Moreno lachen, maar er zit een grijnsje in haar “ha ha ha”. “Ik verlang ernaar om te zeggen dat ik van je hou” zingt de soulzangeres in “Amapola” dat ze immens breekbaar zingt terwijl ze het solo begeleidt op elektrische gitaar. We zien de theelichtjes op de tafeltjes waarrond de toeschouwers zitten, flikkeren. Prachtige setting, fenomenaal mooie sfeer die ze hier helemaal in haar eentje weet neer te zetten.

“Ave que emigra” gaat over immigratie, over alles achter je laten vanwaar je komt maar je roots nooit vergeten. Hier begeleidt Braitsch haar op de mandoline wat extra warmte aan het nummer geeft. Maar niet alles is even lieflijk bij Moreno. “It’s been a pleasure” is een sarcastisch nummer over een stukgelopen relatie bijvoorbeeld. En “Greenhorne man” is een van haar stevigere songs.

In “Mess a good thing” mag Leslie Lowe’s basgitaar doorklinken. Bij het nieuwe “Fin” horen we de slide guitar het instrument doen huilen terwijl Sebastian Aymanns zijn drum zachtjes bespeelt met steelbrushes. We zien een vrouw haar hoofd op de schouders van haar man leggen in het publiek. Een liefdevol moment.

Gaby Moreno covert dan Nancy Sinatra’s “These boots are made for walking”, een nummer dat het publiek overtuigend meezingt.

Solo brengt ze als eerste toegift “No regrets” en in afsluiter “Daydream by design” waar haar band er opnieuw is bijgekomen, laat ze nog een laatste keer horen hoe feilloos ze in kopstem zingen kan. Neen, we hebben absoluut geen spijt dat we een avondje vertoefden in het uiterst aangename gezelschap van Gaby Moreno op het podium. Wat een parel, wat een prachtig optreden!

< Bert Hertogs >

Wie Gaby Moreno nog in de Lage Landen aan het werk wil zien kan dat op 10 februari in Haarlem, 11 februari in Rotterdam, 12 februari in Utrecht en 15 februari in Groningen.

De setlist:

1. Little sorrow
2. Letter to a mad woman
3. Quizás, Quizás, Quizás
4. Since you came along
5. Wrong side of the road
6. Y tu sombra
7. Garrick
8. Mean old circus
9. Still the unknown
10. Amapola
11. Ave que emigra
12. It’s been a pleasure
13. Mess a good thing
14. Fin
15. These boots are made for walking (cover Nancy Sinatra )
16. Greenhorne man

Bis:

1. No regrets
2. Daydream by design