Recensie Wir Sind Helden

Voor één avond mochten de Duitsers van Wir sind helden de Ancienne Belgique bezetten. Geen nood echter: de Hamburgers kwamen uit vrede en lokten een bescheiden aantal toeschouwers naar de Brusselse concertzaal. De balkons bleven dicht. We stonden met zijn alleen in een gepimpte versie van een AB Box.

Judith Holofernes zette opener “Alles aus Anfang” iets na negenen in. Het zou geen best of-optreden worden, durfde ze later stellen. Accordeon en banjo horen we in dit nummer terwijl de elektrische gitaar dan weer boven de rest mag uitklinken tijdens opvolger “Von hier an blind”. Het publiek klapt al mee met de handen. Al gauw valt het ingehouden publieksenthousiasme op. De voornamelijk Duitstalige toeschouwers genieten wel, maar gaan nooit echt loos. Daar leent de muziek van Wir sind Helden zich ook niet toe.

Met zes, 2 extra muzikanten voor hun live optredens, brengt de band weliswaar een goed optreden. Holofernes zingt ook goed. Maar de groep weet de vonk maar weinig te doen overslaan op het publiek. Dit is een mooi voorbeeld van een groep die live nauwelijks een meerwaarde betekent op zijn studioalbumversies. Daar waar andere bands het vooral van hun live reputatie moeten hebben en dan boven zichzelf weten uit te stijgen.

Bij Wir sind Helden is dat allemaal minder het geval. Het optreden meandert van begin tot einde. Hun popmuziek klinkt überbraaf, hoewel er maatschappijkritische woordgrapjes in de teksten steken. De frontvrouw en Jean-Michel Tourette bespelen elkaars fret van de gitaar tijdens “Echolot” terwijl een beamer visuals met een reeks witte bogen die van onder naar boven bewegen, projecteert. “Bring mich nach Belgien” zegt de frontvrouw om ons te behagen. Het nummer “Bring mich nach Hause” speelt de band zeer klein, met pianobegeleiding op synth en subtiel aangeslagen cimbalen. Hier mar de klarinet het nummer een zekere warmte geven.

Holofernes speelt ukulele tijdens “Die Zeit” terwijl ze met haar achterste naar het publiek wiegt bij “Was uns beiden gehört”. De frontvrouw grapt over het kleine snaarinstrument dat ze opnieuw vastheeft. “Wat wil je spelen als je Somewhere over the rainbow niet kan?” vraagt ze zich af en zet dan “Forever Young” van Alphaville in dat overgaat in “The geek”.

Met “Aurélie” wapperde het publiek met de handen om er daarna ook danig mee te klappen. De band versnelde halverwege ook onder leiding van de drummer. “Guten Tag” was opnieuw een hoogtepunt. Prachtige visuals ook van verfrommeld papier waar de lyrics dan op geprojecteerd werden. Holofernes laat tenslotte het publiek het refrein voor zijn rekening nemen tijdens “Denkmal”.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Alles aus Anfang
2. Von hier an blind
3. Alles
4. Echolot
5. Bring mich nach Hause
6. Die Zeit
7. Was uns beiden gehört
8. The Geek
9. Rüssel an Schwanz
10. Aurélie
11. Guten Tag
12. Denkmal

Bis 1:

1. Wolf und Brigitte
2. Müssen nur wollen
3. Auge des Sturms

Bis 2:

1. Nichts, was wir tun könnten
2. Bist du nicht müde