Mieke Laureys en Annelore Stubbe kijken in ‘Vlammende Vrouwen’ genadeloos in de spiegel. Naar de spreidstand tussen podium en privé. Naar verwachtingen die ze willen inlossen en wat ze daarvoor allemaal opgeven. Naar hoe ze zich verhouden tot mannelijke energie. Naar wat het vraagt om vandaag een vrouw te zijn: carrièrevrouw, moeder, echtgenote, minnares, …

Achter de spiegel staan Bette Davis en Joan Crawford, de twee grootste actrices uit het Hollywood van de jaren ’50. Ze waren mooi, getalenteerd, geliefd en … ze haatten elkaar.
Pers en producers smulden van de rivaliteit en de wederzijdse verwijten. In de cult horrorfilm ‘Whatever happened to Baby Jane’ (1962) zijn de twee diva‘s op hun retour, maar nog spat het venijn van elke scène. Eigenlijk waren Joan en Bette verbitterd en vervreemd van hun familie. Gaven ze alles op voor dat prachtig palmares en voor die glorie die verging? Na al die oogverblindende filmrollen rest hen de vraag: wie zijn ze zelf?

‘Vlammende vrouwen’ is een mix van humor en horror, glitter en glamour, trots en tristesse. Benjamin Boutreur en Kaspar Schellingerhout zeilen muzikaal op de bitterzoete filmmuziek uit de jaren ‘50, met gezwollen strijkers, warme blazers en af en toe een hartveroverend lied.

Na ‘Twee meisjes en een schurk’, ‘Verkapt en onversneden’, beide onder de vleugels van Ensemble Leporello en ‘Vuil vel’ en ‘Volle maan’ onder HetGevolg, wordt dit de vijfde samenwerking van Stubbe & Laureys, dit keer onder de vleugels van Johnny Mus, de opvolger van Muziektheater De Kolonie. Mieke Laureys neemt bij Johnny Mus de fakkel over van Bo Spaenc.