Op een podium in clair-obscur trekken een actrice en een levensgrote marionet samen op en dwalen vrijelijk door de wereld van Tsjechovs De Meeuw. Tchaika, een ouder wordende actrice, heeft moeite met haar geheugen; plots ontdekt ze dat ze op het podium staat. Achter haar herinnert een jong meisje haar eraan wat ze daar komt doen: bij haar afscheid van de bühne moet ze de rol van Arkadina spelen in haar favoriete toneelstuk van de grote Russische auteur. Maar het is alsof het podium, de tekst en de personages haar ontglippen. Ze probeert uit alle macht om de ontreddering te overwinnen die haar het stuk doet verwarren met haar eigen werkelijkheid.

In deze duizelingwekkende mise en abyme zetten de actrice en haar gemanipuleerde dubbelfiguur - Tchaika betekent “meeuw“ in het Russisch - de generaties tegenover elkaar en wisselen ze herhaaldelijk af tussen heden en verleden alvorens terug te keren naar de plot van het stuk. Beslissen om door te gaan of om de rol van jonge Nina op te geven, dat is de keuze die Tchaika moet maken. Door de zachte, melancholische sfeer en de precisie van de weergave tillen Tita Iacobelli en Natacha Belova de kunst van het poppenspel naar het niveau van een ontroerende voorstelling.