De zon verdween gedurende vier minuten. Vier lange minuten. Het lijkt wel niets. De wereld werd ondergedompeld in een slagschaduw. En dat in de volle namiddag. En toen na die lange wachttijd alle ogen naar de hemel waren gericht, toen eindelijk na vier minuten de zon weer tevoorschijn kwam, keken de mensen opzij en wat zij ontdekten zou hun leven veranderen. De halve wereld was aan het zicht onttrokken. De helft van het menselijk ras was verdwenen. Ze noemden de gebeurtenis de Grote Verduistering.

Zo begint het verhaal van Fraternité, Conte fantastique, die ons meeneemt in het spoor van de achterblijvers die plotseling hun meest dierbare hebben verloren. Om hun verdriet te verwerken, om hun leed te kunnen delen, moeten zij nieuwe zorginstrumenten creëren. Zij zetten “zorg- en troostcentra“ op poten, een soort van empathische administratie die de herinneringen en de tranen van de levenden zal registreren. Deze plaatsen lijken sprekend op de sociale centra die wij kennen. Ze worden bevolkt door de gewonden en de verzorgers. Iedereen is er bezig met een wereld die naar heling zoekt. Er is ook vreugde aanwezig in deze ruimtes, waar onze menselijkheid gevrijwaard blijft. 

Fraternité, Conte fantastique is het tweede deel van de cyclus Fraternité, een creatief proces dat draait om dit ene woord, dit ene idee.
Tot nu toe omvat het twee andere creaties: Les Engloutis (2021), een kortfilm gecoproduceerd door Les Films du Worso en Les Hommes Approximatifs. Daarnaast de voorstelling L’Enfance, la nuit, die in 2022 in de Schaubühne in Berlijn zal worden opgevoerd.