Voor onzen tijd, van 1977 tot 1980 speelden Gene Bervoets, Karl Eriksson, Gowie Meeusen, Ben Bervoets en Bo Spaenc in een punkband: Plastik bags. Hun keywords waren rauw, luid, surrealistisch, absurd, in het Antwerps, chaotisch en toch ook wel arty. In 1996 en 2018 waren er al enkele reünies. Maar nu vonden de heren, aangevuld met onder andere een jonge generatie koor- en andere leden de tijd rijp om hun debuutplaat op de wereld los te laten.

Ontsnappen aan de eenzaamheid van het schrijven. Dat wou Édouard Louis (hier neergezet door Arne De Tremerie), auteur van o.a. ‘Wie heeft mijn vader vermoord’, door als acteur op de planken te staan. Als sinds zijn kindertijd acteert ie, liet ie optekenen in de Bourla om te ontsnappen aan de dagdagelijkse beledigingen. Meer dan twee keer per week werd ie geslagen om wie ie was, een homo op school. Vriendjes had ie niet. Doen alsof deed ie al van kindsbeen, acteren, dat ie helemaal geen homo was, door anti-homostellingen aan te nemen onder andere. En zijn eenzaamheid verborg ie door steeds dezelfde techniek toe te passen, naarstig op zoek te gaan naar iets in zijn rugzak dat ie sowieso niet zou vinden. Om op die manier het signaal te geven dat ie vooral niet bereikbaar/aanspreekbaar wou zijn.

Film, musical, party. Het is een concept dat onder andere gekend is dankzij Mamma Mia, de ABBA-musical. Dat andere titels zouden volgen, hoeft niet te verbazen. In Londen ging in het gloednieuwe Here at Outernet, net over het al even nieuwe Soho Palace, Priscilla the party in première. Het begon allemaal met de film Priscilla queen of the desert 30 jaar geleden. Een musicalversie mocht niet ontbreken. Die ging 18 jaar geleden in première in Londen en nu is er dus ook een feestje, al moet gezegd dat ie meer aanvoelt als een semi-scenische immersive musical dan een feestje.

Een dag voor de wereldpremière van Disney’s musical Hercules plaatsvond in het Stage Theater Neue Flora in Hamburg, verzamelden de partners van deze productie en de pers om een laatste preview te zien. Het moet gezegd, Hercules is best een entertainende musical geworden die losjes gebaseerd is op de Griekse mythologie. Maar songschrijvers Alan Menken en David Zippel zijn er helaas niet in geslaagd om bijkomende R&B- en gospelhits te schrijven die het niveau van ‘From zero to hero’ en hét themalied ‘Go the distance’ evenaren.

Nog tot september kan je in Hamburg naar de musical Die Eiskönigin (Frozen in het Duits) vooraleer Elsa en Anna naar Stuttgart verhuizen. De voorstelling die wij te zien kregen in het Stage Theater an der Elbe bleek zo waar een Nederlands-Vlaams feestje want niemand minder dan Willemijn Verkaik (die zowel in het Duits als het Nederlands de stem van Elsa insprak en zong voor de twee Frozen-films) zette de hoofdrol neer. Op die manier kon ze haar personage naast een stem ook eens een gezicht geven. Toen bleek dat de Vlaamse Sofie De Schryver de rol van Anna voor haar rekening zou nemen, kon de matinee al niet meer stuk voor ons. Nog ander talent uit de lage landen, kent deze musical. Bob van de Weijdeven mag bijvoorbeeld als prins Hans de slechterik in het verhaal spelen, de prins die uiteindelijk helemaal geen al te beste plannen blijkt te hebben met Anna en Elsa. Hij wil gewoon macht door de twee uit te schakelen. Ook in de bijrollen tekenden we overigens sterke prestaties op van enkele Nederlandse musicaltalenten. Zo zette Inge Teeuwen de rol van de trol Bulda neer (die in ‘Fixer upper’ vocaal helemaal uit de verf komt), terwijl Sjoerd Knol de rol van Oaken neerzet, de bescheiden winkeleigenaar die een sauna heeft en tijdens de plotse winterkou in de zomer, een fikse korting geeft voor zomerspulletjes en ineens aan iedereen uitlegt wat ‘Hygge’ betekent in het gelijknamige aanstekelijke nummer in het begin van het tweede bedrijf.