Wish, de 62ste animatiefilm van Disney, verzuipt in de easter eggs en referenties naar vorige films. In die mate dat wanneer je daarnaar begint te zoeken, het klassieke, flinterdunne en wat voorspelbare verhaal naar de achtergrond verdwijnt. Langs alle kanten voel je ook dat het de intentie was van Disney om terug te keren naar een traditionele prent in 2D maar ze tijdens het ontwikkelingsproces uiteindelijk toch de kaart zijn gaan trekken van de computergeanimeerde film. Dat het eindresultaat dan ook wat tussen twee stoelen valt, hoeft niet te verbazen.

‘Excellent’, ‘magnifique’ en ‘C’est un bijou’. Puccini’s Turandot in een regie van de Amerikaanse regisseur Robert Wilson die ook mee instond voor de decors en het licht, wordt met lof overladen. Niet meer dan terecht want het universum van Wilson die zoals steeds tekent voor een uitgepuurde minimalistische enscenering past als gegoten bij deze opera, Puccini’s laatste die onafgewerkt bleef toen ie in 1924 stierf. Franco Alfano werkte het derde bedrijf af op basis van de aanwijzingen en notities die de componist hem naliet.

Een van de beste edities in jaren. Dat was Night of the Proms 2023. Cynisch als ze zijn bij pse belgium, lijkt bij deze producent kennelijk alleen nog maar het aantal verkochte tickets te tellen en is de rest bijzaak. Wat de Proms betreft, is er op dat vlak eindelijk goed nieuws te vertellen. Na jaren van dalende bezoekcijfers in Antwerpen, waarbij de bodem van 2 shows bereikt werd, zit er sinds dit jaar terug groei op. Deze editie kent namelijk 3 shows in ons land, goed voor 44.000 verkochte tickets, en da’s alleen maar te danken aan de goeie line up, die terug wat meer aansluiting vindt bij de hoogdagen. ‘Worden er nog dvd’s en cd’s uitgebracht zoals vroeger?’ en ‘In het verleden stond er een mannelijke dirigent’ hoorden we onder andere uit de mond van enkele toeschouwers in het Sportpaleis. Om maar te zeggen dat heel wat mensen na jarenlange afwezigheid het evenement terug in de armen gesloten lijken te hebben. Of dat van blijvende duur zal zijn, moet nog blijken.

Een van de meest teleurstellende films van het jaar. Dat is Napoleon, het historische drama van Ridley Scott. David Scarpa baseerde zich op het verhaal van Bonaparte, de brieven die ie schreef aan Joséphine en de antwoorden die ie terugkreeg. Maar hij zoomt uitsluitend op de veldslagen en deze romance die geen troonopvolger opbracht waardoor de keizer uiteindelijk niet anders kon dan van haar te scheiden in 1810.

Apenverdriet, de jongste voorstelling die Arne Sierens schreef en regisseerde is een pareltje geworden. Werkelijk alles zit van begin tot einde als gegoten. Actrices Tania Van der Sanden (Juliette) en Lien Thys (Mara) vullen elkaar perfect aan, de tekst gaat over in beweging en dans ruim voor je daar naar dat soort afwisseling hunkert, het fysieke aspect komt na verloop van tijd uitdrukkelijker naar de voorgrond en de personages geven zich steeds meer bloot wat de actrices ook gedeeltelijk letterlijk doen. De spanningsboog van deze gebalde voorstelling die exact een uurtje duurt, blijft zo lekker strak waardoor je de ganse tijd geboeid blijft kijken.