Dat het best pittig is deze zomer, nu ze een maand geleden de opnames afrondde van Knokke Off 2, volgende week ze op de set van Patsers verwacht wordt en dat allemaal moet zien te combineren met een zomertour, zei Pommelien Thijs op Suikerrock. Kijk, daar hebben wij dus 0,0 begrip voor. Eerst en vooral treedt ze niet zo gek veel op deze zomer. Dat komt omdat ze regionale exclusiviteitscontracten heeft gesloten. Haar show op Pukkelpop wordt deze zomer bijvoorbeeld de enige die ze geeft in de provincie Limburg. Ons dan proberen te overtuigen dat het allemaal wat veel is, terwijl die planning al maanden vastligt zowel wat het concerteren betreft als het acteren, sorry dat lukt niet. Dan moet je vooral in vraag stellen of je management en jij niet te veel ‘ja’ zeggen.

Zeggen dat Joost dé hype van het moment is en die van deze festivalzomer is een understatement. Het bewijs daarvan? Dat ie een uur aan een stuk net na het avondeten van de meeste festivalgangers op dag 1 van Suikerrock dermate delivert - terwijl je zou denken dat een nachtslot hem zoals recent tijdens Beleuvenissen hem beter zou liggen – en bij klaarlichte dag het moeiteloos voor elkaar speelt om de handen op elkaar te krijgen van de toeschouwers, met 1 dan met 2 vingers in de lucht mee te zwaaien, te springen, massaal te moshen, en jawel hoor ook zo nu en dan eens de middelvinger in de lucht te steken.

Dolletjes, dat is de superheldenfilm Deadpool and Wolverine waarin we het duo uit de X Men franchise de wereld van Marvel zien betreden. Vanaf het begin van de prent waarin we Deadpool Wolverine zien opgraven omdat ie niet kan geloven dat ie dood zou zijn, trekt de film al de metakaart. Door Deadpool de intro van Marvel te laten meezingen bijvoorbeeld. Maar ook om in de eerste actiescène van de film nog wat choreografie te steken ook op de tonen van ’Bye Bye Bye’ van *NSYNC. Hilarisch.

Vorig jaar verscheen ‘Alleen verbeelding kan ons redden’, een boek van Michael De Cock waarin ie op passionele wijze de kracht van kunst bezingt. Dat boek heeft ie nu getransformeerd tot een avondvullende monoloog waarin ie op zoek gaat naar het antwoord op de vraag of kunst de wereld kan redden. De Cocks monoloog is niet alleen hyper persoonlijk, hij steekt er ook nog de input van het publiek in.

Terces, dat is het omgekeerde van Secret, de voorstelling van Cirque Ici waarmee Johann Le Guillerm in 2004 én 2013 op Zomer van Antwerpen stond. Terecht is het dat hij voor de dertigste editie opnieuw gevraagd werd. Want als er één voorstelling tot de absolute top behoort uit dertig jaar ZVA en nog steeds in ons geheugen gegrift staat, dan is het deze wel. Le Guillerm mengt wetenschap (zoals wiskunde en natuurkunde) met pure magie zodat je zelfs de derde keer dat je hem zijn ‘zotte constructies’ - aldus een toeschouwster - ziet maken, nog steeds onder de indruk bent. Ook omdat hij erin slaagt om de indruk te wekken dat ie dood materiaal tot leven kan laten komen.