Nog tot en met 16 maart 2025 kan je in La Boverie in Luik naar de retrospectieve Paul Delvaux en zijn universum gaan en dit naar aanleiding van de 100^ste verjaardag van het surrealisme. Dat ie zich liever niet in het hokje van dit -isme stak, blijkt sommigen helaas te zijn ontgaan alsook dat ie exact 30 jaar geleden stierf. Dat laatste zou dus ons inziens een betere gelegenheid vormen voor een overzichtstentoonstelling van zijn allerlaatste tot zijn allereerste olieverfschilderij ‘Jeune fille à la fenêtre’ uit 1920 waarbij we een bijna wazig meisje tegen een vensterbank zien leunen. Dan al zet ie vrouwen centraal in zijn werk hoewel hij kort daarna een tijdje voor landschappen kiest met onder andere treinen en trams als thema.

Medialane heeft met Sister Act alweer een fabuleuze musical voor elkaar gesmurft en dat vinden we best. In 2009 produceerde Joop van den Ende deze musical in Londen. Deze zomer zagen we er een nieuwe versie in het Dominion Theatre en het is die productie in een regie van Bill Buckhurst die met een volledig Nederlandse en Vlaamse cast nu door Nederland toert. De première was voor het Nieuwe Luxortheater in Rotterdam. Eerlijk? Hij is beter dan dat wat we op de West End zagen.

“Ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk. Ik ben behoorlijk vrolijk. Zo vrolijk was ik nooit.” Het olijke melodietje van dit liedje galmt nog na in de gangen van de Koningin Elisabethzaal. Want er was alle reden tot vrolijkheid: Herman van Veen staat al 60 jaar op de planken met hart en ziel zijn ding te doen. Het Antwerpse publiek geniet al 60 jaar van de capriolen van deze kunstenaar pur sang. Samen met zijn vaste metgezellen Edith Leerkens, Jannemien Cnossen en Kees Dijkstra trakteert hij voor deze gelegenheid zijn publiek op een gevarieerde mix van nieuw werk, kritische bedenkingen, grappige verhaaltjes, fijne visuele humor en klassiekers als: ‘Suzanne’, ‘Cirkels’, ‘Onderaan De Dijk’, ‘Liefde Van Later’ … En hoewel Herman van Veen stilaan 80 lentes telt, heeft hij het kind in zichzelf nooit losgelaten. Soms huppelt hij nog als een dartele hinde over het podium. Al moest hij het tijdens ‘Shake It Off’ van Taylor Swift toch afleggen tegen het jonge talent dat hij had meegebracht.

Een kind of geen kind. Dat is de vraag in Ademen, de Vlaamse versie van Duncan Macmillans tekst Lungs die onder andere in the Old Vic in Londen al te zien was. Het gaat hier om een groot dilemma dus omdat het gepaard gaat met een van de grootste verantwoordelijkheden waar je in je leven voor kan kiezen. Zelden worden daarbij rationele, emotionele of ethische afwegingen gemaakt omdat ‘het verwacht wordt van je dat je kinderen hebt’. Maar in Ademen stelt V (Alejandra Theus) zich wél die vragen wanneer M (Pieter-Jan De Wyngaert) haar het idee om voor kinderen te gaan ineens en uit het niets in de IKEA voorlegt. Hoewel Macmillan slechts 4 theaterstukken geschreven heeft tot nog toe, is ie al een gerenommeerd en gevraagd schrijver. Zo schreef ie bijvoorbeeld mee aan het eerste seizoen van de Netflixserie The Crown en gaat ie volgend jaar in Londen met The Iron Throne in première, een theaterstuk dat gebaseerd is op Game of Thrones.

24 jaar na Gladiator serveert regisseur Ridley Scott zijn vervolg met Gladiator II die nog epischer blijkt dan zijn vorige historische actiefilm. Kolossaal, met dat woord vat de prent zich nog het best van al samen.