39.500 fans van Regi bleken té nuchter om in de gecreëerde hype (correctie: bij pse belgium noemen ze het ‘teasen’) te geloven die exact een jaar geleden ontstond toen de naam van de jongste concertreeks van de Limburger bekend gemaakt werd. Het kon niet anders of dé comeback van Linda Mertens en dus ook Milk Inc. zou ingeluid worden tijdens Regi the Return. En zo geschiedde. Groot was de verrassing dan ook niet echt toen Linda na ‘Nu wij niet meer praten’ vanonder een zwarte cape verscheen om de finale van het eerste deel in te luiden met ‘Whisper’, ‘Run’ en ‘Black out’. Een fan met een bijzonder felle witte led zaklamp slaagde er namelijk in tijdens dat changement het podium te belichten alsof hij de volgspotter van dienst was toen Mertens op haar plaats gezet werd en de fans ‘Linda!’ schreeuwden. Vreemd overigens dat ze zo haar entree moest maken terwijl we eerder Camille uit de lucht zagen neerdalen en Regi (plus later ook Pauline) uit een lift achteraan het driehoekige hoofdpodium alsof we bij Linda naar een of andere improvisatorische last minute productionele beslissing aan het kijken waren.

Met Het smelt kent Veerle Baetens haar regiedebuut. Ze schreef zelf het scenario voor dit drama samen met Maarten Loix. Het duo baseerde zich daarvoor op het gelijknamige boek van Lize Spit. Opvallend veel jonge vrouwen blijken interesse te tonen in deze film zo stelden we op de eerste dag vast dat de film in de zalen van Kinepolis te zien was. Knap in beeld gebracht is ie, met veel gevoel voor natuurlijk licht en hoofdpersonages die nauwelijks geschminkt zijn zodat vooral hun naturel boekdelen spreekt.

De Trollsfilm te veel als je het ons vraagt, dat is Trolls 3 in harmonie. Het feit dat ie enkel in de Vlaamse versie in de bios te zien is, is al een vaag teken aan de wand. Feit is dat ie gewoon niet goed genoeg is, te voorspelbaar en het flashy concept zo goed als uitgewerkt is. Het enige wat deze animatieprent die Walt Dohrn regisseerde nog iet of wat boeiend maakt, is de soundtrack. Maar daarmee is bijna alles ook ineens gezegd.

31.600 toeschouwers zagen dit weekend Madonna haar beste show ooit op Belgische bodem geven met haar the Celebration tour. The Queen of pop bracht een greatest hits show om ‘u’ tegen te zeggen. Een grensverleggend spektakel van een grensverleggend icoon. Zelden hebben we ze zo’n geëngageerd statement weten maken tijdens een concert dat zo veel meer was dan een concert. Het was een totaalervaring dat ze de toeschouwer aanbood en wat ons betreft de meest complete show die we de afgelopen twintig jaar in het Sportpaleis zagen. The Celebration tour integreert namelijk naast een viering rond haar leven theater, film (die visuals van paarden terwijl je hun geluid in surround door het Sportpaleis hoorde!), musical, hedendaagse dans, acro, en een modeshow (Vogue) overgoten met een stevige scheut erotica. Logisch dan ook dat haar megaproductie, die met 40 trucks en 15 bussen on the road duidelijk kosten noch moeite gespaard had, er om tien voor tien aan begon (en niet om half negen) en rond vier na middernacht het zaallicht terug aanging.

In 1993, tijdens de hoogdagen van het legendarische muziekprogramma ‘Tien Om Te Zien’, kende Bart Herman zijn definitieve doorbraak met het nummer ‘Ik Ga Dood Aan Jou’. Nu dertig jaar later was het de ideale gelegenheid om de rijke carrière van Bart eens in het groot te vieren. Naast zijn vaste bandleden Mario Vermandel (contrabas), Dirk Naessens (viool en mandoline) en Raf Helsen (drums) had Bart voor dit speciale optreden in de Koningin Elisabethzaal extra ondersteuning gekregen van David Piedfort (gitaren), Yves Fernandez (trompet en bugel), Marc De Maeseneer (saxofoon) en Peter de Smet (pedal steel). Deze muzikale samenwerking resulteerde in pareltjes van uitvoeringen. De pedal steel zorgde voor een extra country-gevoel terwijl de blazers bij momenten een Mexicaanse toets meegaven. Het optreden was met andere woorden alles wat je van Bart Herman zou mogen verwachten met net dat beetje meer. En om het feest helemaal af te maken, trakteerde Stef Bos nog met een geweldig intense uitvoering van Barts ‘Ode Aan De Zon’.