Wie altijd al geweten heeft dat er een prinses schuilt in Brie Larson, komt in The Marvels helemaal aan zijn trekken. Wie daarnaast ook nog eens houdt van musical, weet niet wat ie meemaakt in deze bij momenten bijzonder grappige superheldinnenfilm. Want jawel, de vier hoofdpersonages zijn allemaal vrouwen. Girl power dankzij kwantumverstrengeling.

Het concert van Queens of the Stone Age in het Antwerps Sportpaleis op 12 november 2023 was ronduit fenomenaal. De band bracht een ongelooflijke energie naar het podium en wist het publiek van begin tot eind te betoveren. De setlist was perfect in balans, met een mix van klassiekers en nieuw materiaal, wat zowel trouwe fans als nieuwkomers aansprak.

Met haar jongste album Trilogy verzamelde Lady Linn drie EP’s die ze samen met oudere nummers voor een ei zo na uitverkocht Schouwburg Noord kwam presenteren. Openen deed ze met ‘That’s alright’ waarbij trompettist Yves Fernandez al vroeg mocht soleren en tonen dat ie tot de wereldtop behoort van de trompettisten. Maar niet alleen dat. In het openingsnummer bleek ie ook nog eens als backing bijzonder hoog ‘oehoe’ te kunnen zingen en blendde zijn getrompetter niet alleen met de sax van Marc De Maeseneer en de trombone van Frederik Heirman, maar ook met de stemmen van die twee collega blazers. Dat inzicht hadden we tot de dag van vandaag nog niet.

De Kroatische Stjepan Hauser is meer dan alleen maar een mooie verschijning. Hij is dynamisch, heeft gevoel voor humor en is een uiterst getalenteerd cellist. Als helft van het duo 2Cellos trekt hij nu alleen de wereld rond. In het Sportpaleis in Antwerpen bewees hij alvast dat hij ook in zijn eentje kan zorgen voor een lekker feestje. Alhoewel. Hij stond natuurlijk niet alleen op het podium. Om live voldoende variatie en power te kunnen leveren, had hij voor de gelegenheid een 8-koppig strijkensemble en zeven extra bandleden mee. In het eerste deel van de voorstelling nam hij ons met de Titanic mee langs Leonard Cohens schietgebedje tot aan de Black Pearl. Onder leiding van Jack Sparrow voeren we dan naar tropischere oorden om daar een heuse Latin-party te houden.  ‘Let’s Get Loud’ en ‘Livin’ la Vida Loca’ leidden naar het zwoele ‘La Isla Bonita’. De temperatuur in het Sportpaleis was ondertussen merkbaar gestegen en zowel op als voor het podium was het één groot feest geworden.  Via een korte omweg op de rockende ‘Highway To Hell’ kwam iedereen aan in de dansclub waar de percussionist de rol van verleider overnam van Michel Teló in ‘Ai Se Eu Te Pego’.

Toegegeven, het wringt al een tijdje tussen ons en DESCHONECOMPANIE en Muziektheater Transparant. Aan de ene kant loven we de heldere lezing, de frisse bewerking van operaklassiekers (zo zagen we de ganse Da Ponte cyclus) inclusief de eindeloze rijmelarij die na een tijdje soms behoorlijk enerveert, maar wanneer je op het punt staat het gehad te hebben, toch weer verrassend uit de hoek weet te komen. Waar we vooral moeite mee hebben, is dat dit soort producties die opera als medium relativeert fenomenale sopranen als Ecem Topcu eigenlijk oneer aandoen en zelfs degradeert omdat ze als enige geschoolde zangeres tegenover twee bij momenten bijzonder vals zingende acteurs als Ineke Nijssen en Jef Hellemans staat. Hellemans brengt bijvoorbeeld het overgekende ‘Figaro, figaro, figaro, figaro!’, officieel heet deze hit ‘Largo al factotum’ uit ‘Il barbiere di Siviglia’ van Rossini, bij gebrek aan goede zangtechniek dan maar parlando. Het werkt voor geen meter en de voorstelling mist zo zijn start.