Met Van Gogh aan de Seine presenteert het Van Gogh museum in Amsterdam haar laatste expo die kadert in haar 50-jarige jubileum. Nog tot en met 14 januari 2024 kan je er zo’n 75 werken (60 schilderijen en 15 tekeningen) zien. En vooral dan het verschil merken tussen het vrolijke Asnières waar Parijzenaars op zondag verpoosden en het zwaar geïndustrialiseerde Clichy waar het landschap gedomineerd werd door de 7 gigantische gashouders, stalen constructies die halfweg 1870 ontworpen werden door Gustave Eiffel.

De kleine gedragingen van mensen een podium geven en zo in de spotlight zetten. Dat doet Theater Artemis met hun jongste kleutervoorstelling De grote ik heb hier geen zin in show die inzoomt op de verlegen, schuchtere mens want extraverten krijgen al zo vaak een podium. Na de Man die alles weet en de Onzichtbare man is dit de derde show voor kleuters die Jetse Batelaan regisseerde. Gastheer en muzikaal leider is Keimpe de Jong die plaatsneemt achter alle instrumenten en daarbij de kartonnen bordjes van zijn eigen beeltenis een voor een vervangt door zelf achter zijn uitgespaarde hoofd te gaan zitten, net zoals je bij attractieparken ziet. De alt- en baritonsax, sax, de drums, percussie, toetsen, klokkenspel en bas neemt ie onder andere daarbij voor zijn rekening zodat stap voor stap de muziek ontstaat, refererend naar de showorkesten van weleer die deze voorstelling begeleiden terwijl de kinderen en hun ouders mogen meezingen of in de vingers knippen.

Iets minder dan 3 uur en half duurt Killers of the flower moon, de jongste prent van Martin Scorsese waar Eric Roth mee het script voor schreef. Een lange zit is dat dus. Kinepolis voorziet gelukkig na iets meer dan een uur op een gepast moment een korte pauze van tien minuten. Het is pas daarna dat de epische film die zowel karakteristieken van een Western, drama en misdaadfilm in zich heeft, op dreef komt. Want wat duren die eerste vijfenveertig minuten wel heel lang…

39.500 fans van Regi bleken té nuchter om in de gecreëerde hype (correctie: bij pse belgium noemen ze het ‘teasen’) te geloven die exact een jaar geleden ontstond toen de naam van de jongste concertreeks van de Limburger bekend gemaakt werd. Het kon niet anders of dé comeback van Linda Mertens en dus ook Milk Inc. zou ingeluid worden tijdens Regi the Return. En zo geschiedde. Groot was de verrassing dan ook niet echt toen Linda na ‘Nu wij niet meer praten’ vanonder een zwarte cape verscheen om de finale van het eerste deel in te luiden met ‘Whisper’, ‘Run’ en ‘Black out’. Een fan met een bijzonder felle witte led zaklamp slaagde er namelijk in tijdens dat changement het podium te belichten alsof hij de volgspotter van dienst was toen Mertens op haar plaats gezet werd en de fans ‘Linda!’ schreeuwden. Vreemd overigens dat ze zo haar entree moest maken terwijl we eerder Camille uit de lucht zagen neerdalen en Regi (plus later ook Pauline) uit een lift achteraan het driehoekige hoofdpodium alsof we bij Linda naar een of andere improvisatorische last minute productionele beslissing aan het kijken waren.

Met Het smelt kent Veerle Baetens haar regiedebuut. Ze schreef zelf het scenario voor dit drama samen met Maarten Loix. Het duo baseerde zich daarvoor op het gelijknamige boek van Lize Spit. Opvallend veel jonge vrouwen blijken interesse te tonen in deze film zo stelden we op de eerste dag vast dat de film in de zalen van Kinepolis te zien was. Knap in beeld gebracht is ie, met veel gevoel voor natuurlijk licht en hoofdpersonages die nauwelijks geschminkt zijn zodat vooral hun naturel boekdelen spreekt.