Nog tot zondag 7 april 2024 kan je in het V&A museum in Londen naar de tentoonstelling DIVA. Die zoomt in op diva’s uit de negentiende eeuw tot nu. Het fenomeen, de negatieve connotatie die het woord ook heeft meegekregen. Maar vooral ook hoe de term volledig samenvalt met feminisme, komt er onder andere aan bod. Het waren en zijn namelijk steeds vrouwen die vrijheid nastreven, financiële onafhankelijkheid en komaf willen maken van het patriarchaat waar zeker in de negentiende eeuw en nog een stuk tot het einde van de twintigste eeuw vrouwen mee te kampen hadden.

Tijdreizen is duidelijk in als thema voor musicals. Want na Back to the future the musical dat aan haar derde seizoen is begonnen in Londen, ging onder grote mediabelangstelling The time traveller’s wife in première. Niemand minder dan Joss Stone en Dave Stewart, die laatste ken je van Eurythmics, schreven de liedteksten en muziek voor deze gloednieuwe musical die zowel de romantische kaart, de komische, de sci-fi als de goochelkaart trekt. Plots verdwijnen en verschijnen, is dan ook het steeds terugkomende tafereel.

Een prachtige en ontroerende maatschappelijk geëngageerde prent. Die levert regisseur Ken Loach af met The old oak. Een film die gaat over mededogen, mensen helpen en meandert tussen hoop en wanhoop om zo te komen tot een bijzonder emotionele catharsis.

Met Van Gogh aan de Seine presenteert het Van Gogh museum in Amsterdam haar laatste expo die kadert in haar 50-jarige jubileum. Nog tot en met 14 januari 2024 kan je er zo’n 75 werken (60 schilderijen en 15 tekeningen) zien. En vooral dan het verschil merken tussen het vrolijke Asnières waar Parijzenaars op zondag verpoosden en het zwaar geïndustrialiseerde Clichy waar het landschap gedomineerd werd door de 7 gigantische gashouders, stalen constructies die halfweg 1870 ontworpen werden door Gustave Eiffel.

De kleine gedragingen van mensen een podium geven en zo in de spotlight zetten. Dat doet Theater Artemis met hun jongste kleutervoorstelling De grote ik heb hier geen zin in show die inzoomt op de verlegen, schuchtere mens want extraverten krijgen al zo vaak een podium. Na de Man die alles weet en de Onzichtbare man is dit de derde show voor kleuters die Jetse Batelaan regisseerde. Gastheer en muzikaal leider is Keimpe de Jong die plaatsneemt achter alle instrumenten en daarbij de kartonnen bordjes van zijn eigen beeltenis een voor een vervangt door zelf achter zijn uitgespaarde hoofd te gaan zitten, net zoals je bij attractieparken ziet. De alt- en baritonsax, sax, de drums, percussie, toetsen, klokkenspel en bas neemt ie onder andere daarbij voor zijn rekening zodat stap voor stap de muziek ontstaat, refererend naar de showorkesten van weleer die deze voorstelling begeleiden terwijl de kinderen en hun ouders mogen meezingen of in de vingers knippen.