Het blijft bizar. Als blijkt dat zelfstandigen hun job niet naar behoren uitvoeren dan kunnen ze hun licentie verliezen in verschillende sectoren en mogen ze opkrassen. Iets anders zoeken waar ze misschien wél het talent voor hebben. In de (Vlaamse) muzieksector bestaat dat vooralsnog niet. Jammer vinden we dat. Want als je de valse noten optelt die Camille het Bietenplein van Suikerrock liet horen, en dat vergelijkt met constructiefouten in de bouw door een of andere ingenieur die een verkeerde berekening maakte, dan zou de Wevelgemse al lang niet meer aan de bak komen. Hoog tijd dus dat die Camille-fever stopt (die straks misschien letterlijk tot Camillekoorts leidt vermits de allerjongsten meer dan een uur in de kou de regen moesten trotseren en we enkelen doorweekt zagen waardoor ze het ook behoorlijk koud kregen). Wij kijken nu al uit naar de dag dat we rustig een kamillethee kunnen drinken op een herfstdag in de zomer zonder daarbij aan een hysterisch krijsende in fluo roze gehulde blondine te denken die in dit drankje voorlopig nog geen commerciële opportuniteit ziet.

Wanneer John Roan even a capella ‘What a beautiful day’ zingt van Levellers tijdens zijn set op Beach Festival, dan weet je het wel. Dat de weersvoorspellingen – gelukkig – niet uitgekomen zijn. Geen sprake van regen dus in Nieuwpoort. Welkom blauwe hemel en zon! Heerlijk weer dus op de eerste dag van het gemoedelijkste gezinsfestival van Vlaanderen dat zo’n 7.500 toeschouwers wist te trekken.

Vijf jaar na The Meg is er het vervolg: Meg 2: The Trench. De Britse regisseur Ben Wheatley heeft de regisseursstoel van Jon Turteltaub overgenomen en liet zich deze keer inspireren door The Trench van Steve Alten. De sci-fi actiefilm is hoewel de CGI soms niet al te best/geloofwaardig oogt, best genietbaar al is ie met zijn 116 minuten wat aan de lange kant.

De coolste computergeanimeerde film die ik ooit in mijn leven gezien heb. Dat is Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutant Mayhem die Jeff Rowe regisseerde.

Met alleen zijn daar heeft Johannes Lievens al van kindsbeen ervaring mee. Toen ie in de kangoeroeklas zat in de lagere school bijvoorbeeld omdat ie voor stond op de rest van zijn leeftijdsgenootjes. Maar eenzaamheid, da’s iets waar ie recenter, in 2022 mee geconfronteerd werd. Het inspireerde hem om daarrond een voorstelling te maken, een monoloog die hij op de Zomer van Antwerpen in première liet gaan: de eenzame stad.