Reikhalzend keken we uit naar Zo vader zo zoon. Het is namelijk niet zo dat – in tegenstelling tot sommige journalisten van populaire media die om het tij te keren van hun uitstervend lezerspubliek/abonnees met voordelige jongerenabonnementen beginnen zwaaien - we het Fakkeltheater in de Hoogstraat platlopen. Maar soms moet je ook een signaal durven geven naar de Sam Verhoevens van deze wereld en bij uitbreiding de commerciële sector. Dat je als kwaliteitsmedium de ballen aan het lijf hebt om vriendelijk te bedanken voor een première in de KVS bijvoorbeeld en kiest voor de klucht Zo vader zo zoon! van Jon Van Eerd door het Farcetheater.

Retribution, de actiethriller van regisseur Nimród Antal die gebaseerd is op El desconocido van Alberto Marini leest als een anderhalf uur durende metafoor over een man die in een huwelijkscrisis verkeert. In dit geval gaat het om Matt Turner (Liam Neeson) die als beleggingsadviseur bij Nanite Capital werkt. Anders Muller (Matthew Modine) is zijn CEO en tevens een vriend van hem. Maar de man heeft veel werk, staat onder stress waardoor zijn work-life balance dan ook danig onder druk staat. Matts echtgenote Heather (Embeth Davidtz) is het beu en wil de scheiding aanvragen. Zorgt een crisis waar Matts leven en dat van zijn kinderen Emily (Lilly Aspell) en Zach (Jack Champion) op het spel staan ervoor dat het gezin definitief uit elkaar getrokken wordt of brengt het iedereen net dichter bij elkaar?

‘Wij hebben ons voorgenomen dat zo lang we minstens één erectie krijgen tijdens een After-film, we de filmserie blijven volgen.’ Die zin uit onze recensie van After ever happy viel vorig jaar blijkbaar niet in goede aarde bij sommigen. Want jawel, we hebben daarover een boze mail ontvangen. Het kwam erop neer dat de lezeres vond dat de After-serie meer dan over seks alleen gaat en volgens haar was mijn focus te eng vermits ik bijna uitsluitend inzoomde op de erotische aantrekkingskracht. Valt dat even mee voor ons dat er met After everything nu een einde is gekomen aan deze franchise. Want inderdaad, deze keer bleef de erectie uit. En neen, een stoornis op dat vlak hebben we nog niet.

Anno 2023 kan alles. Hellmut Lotti goes metal. En dus kan Hercule Poirot (Kenneth Branagh) terwijl ie met pensioen is, ook flirten met het horrorgenre. In de jongste verfilming naar een boek van Agatha Christie is het niet alleen de taak van de beroemde detective op rust om de fraude van medium Joyce Reynolds (Michelle Yeoh) bloot te leggen, hij mag vooral aan de bak om een moordmysterie op te lossen dat lijkt op een dubbele zelfmoord.

Passages, het Franse romantische drama dat Ira Sachs regisseerde waarin deels in het Frans deels in het Engels gesproken wordt, gaat over een onstuimige onstabiele homo die verliefd wordt op een vrouw en haar zwanger maakt. De man die voor het eerst sinds lang terug verliefdheid voelt, weet niet te kiezen tussen zijn echtgenoot die hem aan de deur zet omdat ze een exclusieve relatie hadden en de vrouw in kwestie. Uiteindelijk verliest ie beiden en zien we het hoofdpersonage als een loser op de fiets door de straten in Parijs rijden op de tonen van het Franse volkslied. ‘Le jour de gloire est arrivé?’ we dachten het niet! Zo leest de prent dus als een ode aan de deugdelijkheid. Met de emoties van mannen noch vrouwen mag gesold worden.