Kijk, het was niet eens onze bedoeling om een recensie te schrijven over het optreden van Sylver op het Bollekesfeest. En een tijd zag het er ook naar uit dat die er niet zou komen. Maar een act kan je nu eenmaal zo omver blazen en je zo verrassen in combinatie met de massale publieksopkomst en de ambiance dat je niet anders kan. Wat. Een. Feestje!

‘Wat een magische plek. Niet normaal!’ en ‘Hoe mooi toch. Jongens dit moet toch een van de mooiste plekken zijn waar we ooit hebben gestaan.’ Met die woorden gaf Jaap Reesema de Grote Markt van Antwerpen terecht een mooi compliment. Wij kennen geen mooier kader voor een gratis stadsfestival in ons land dan het Bollekesfeest. Maar met geslijm alleen kom je er bij ons niet. Sterker nog, dan gaan al gauw onze alarmbellen af als een artiest zo hard dingt om in de gratie te vallen van het publiek.

Een gigantisch feestje beloofde Maksim met ons te bouwen op het Bollekesfeest. Dat werd het totaal niet. Heel eenvoudig omdat zijn songs daar zich gewoon niet toe lenen wegens saai (‘Zonder mij’ begint wel heel simpel bv. met 5 tonen die zich herhalen), eentonig, maar vooral veel te veel van hetzelfde midtempo gezaag. Komt daar nog eens bij dat ie te vaak vibrato zingt (al lijkt hij daar toch iets minder kwistig mee om te gaan dan vroeger), en erg braaf op het podium staat. Zijn wit t shirt uitdoen op vraag van de fans? Nope, die hield hij net als zijn zwarte broek aan. Nochtans sta je wel te kijken naar een artiest die punch en energie wil geven, maar kennelijk wat gevangen zit in het keurslijf van het format waar ie in zit en het Nederlands. En dat terwijl het Engels en uptempo hem veel beter af gaan. Zou ie dat zelf beseffen? Heeft iemand hem daar ooit op attent durven maken?

Het grootste feest ooit, dat beloofde Aaron Blommaert op het Bollekesfeest. Ei zo na bracht ie dat ook op het beste gratis stadsfestival in de graafste stad van ons land: Antwerpen in een decor (de Grote Markt) waar zelfs de main stage van Tomorrowland helemaal niet aan kan tippen. Blommaert bewees ook tijdens zijn optreden dat vrouwen als baas de betere keuze kunnen zijn. Want damn, wat hield die Ardooise twintiger Hélène Deklerck die achter de drums zat, de vaart erin en de set lekker strak! Ze blies ons kortom uit onze sokken.

Een van de meest opmerkelijke Vlaams-Nederlandse series die het zowel bij ons als in Nederland goed doet. Dat is Knokke Off die Tom Goris regisseerde. De serie ontsproot uit het brein van Anthony Van Biervliet en werd geschreven door Luk Wyns en Nele Vandael.