Wat doe je op een vrije avond, de dag nadat je 38 geworden bent? Het is een vraag waar we allemaal wel eens mee te maken krijgen. Ook Jelle Cleymans kennelijk. Hij koos om met zijn zus (of was het andersom?) naar de première van Fledermaus Forever te trekken. Was daar ook: Ella Leyers. Net voor ie plaats nam op de tribune, koos hij voor een flesje water. Maar zoals veel zangers zijn ze niet gewend om dat ad fundum op te drinken. Na een tijdje twijfelen, werkte hij uiteindelijk de rest naar binnen om daarna samen met ons vast te stellen dat de voorstelling die aanvankelijk een uur en drie kwartier zou duren het maar liefst twee uur en tien minuten trok. Ja, da’s lang. Bij momenten, zoals dat bij (kleine) opera’s gaat: té lang. In die mate te lang dat we ons zelfs af begonnen vragen wat nu de grootste beproeving voor ons zou zijn, twee identieke festivalsets van Cleymans & Van Geel of 1 keer Fledermaus Forever?

Volgens Metejoor waren ze met 11.000. Bart Peeters telde er 15.000? En de organisatie van Suikerrock? Die hield de lippen stijf op elkaar hoeveel toeschouwers er naar het Bietenplein waren afgezakt op zondag, die traditioneel in het teken stond van Vlaamse muziek en families. Voor het team van Walter Kestens is niet zo zeer het aantal mensen dat er opdaagt belangrijk, wél dat iedereen tevreden het festivalterrein verlaat. Op dat laatste komen we nog terug op het einde van dit artikel.

Het blijft bizar. Als blijkt dat zelfstandigen hun job niet naar behoren uitvoeren dan kunnen ze hun licentie verliezen in verschillende sectoren en mogen ze opkrassen. Iets anders zoeken waar ze misschien wél het talent voor hebben. In de (Vlaamse) muzieksector bestaat dat vooralsnog niet. Jammer vinden we dat. Want als je de valse noten optelt die Camille het Bietenplein van Suikerrock liet horen, en dat vergelijkt met constructiefouten in de bouw door een of andere ingenieur die een verkeerde berekening maakte, dan zou de Wevelgemse al lang niet meer aan de bak komen. Hoog tijd dus dat die Camille-fever stopt (die straks misschien letterlijk tot Camillekoorts leidt vermits de allerjongsten meer dan een uur in de kou de regen moesten trotseren en we enkelen doorweekt zagen waardoor ze het ook behoorlijk koud kregen). Wij kijken nu al uit naar de dag dat we rustig een kamillethee kunnen drinken op een herfstdag in de zomer zonder daarbij aan een hysterisch krijsende in fluo roze gehulde blondine te denken die in dit drankje voorlopig nog geen commerciële opportuniteit ziet.

Wanneer John Roan even a capella ‘What a beautiful day’ zingt van Levellers tijdens zijn set op Beach Festival, dan weet je het wel. Dat de weersvoorspellingen – gelukkig – niet uitgekomen zijn. Geen sprake van regen dus in Nieuwpoort. Welkom blauwe hemel en zon! Heerlijk weer dus op de eerste dag van het gemoedelijkste gezinsfestival van Vlaanderen dat zo’n 7.500 toeschouwers wist te trekken.

Vijf jaar na The Meg is er het vervolg: Meg 2: The Trench. De Britse regisseur Ben Wheatley heeft de regisseursstoel van Jon Turteltaub overgenomen en liet zich deze keer inspireren door The Trench van Steve Alten. De sci-fi actiefilm is hoewel de CGI soms niet al te best/geloofwaardig oogt, best genietbaar al is ie met zijn 116 minuten wat aan de lange kant.