Het tweede deel van Mission Impossible dead reckoning dat voorzien is om eind juni volgend jaar in de bioscoop uit te komen, zal wellicht wat langer op zich laten wachten. De opnames voor het vervolg op het eerste deel dat sinds deze week te zien is in de cinema bij ons, zijn namelijk stilgelegd door een grote staking bij de Hollywood-acteurs ook al wordt de prent in Surrey, Engeland ingeblikt. De acteursbond vreest het ergste nu AI steeds dominanter wordt bij bepaalde producties en wil hiertegen beschermd worden enerzijds en anderzijds een hogere verloning bekomen van de film- en tv-studio’s en streamingdiensten voor hun acteurs. De onderhandelingen leverden tot nog toe niets op. Gevolg: de ganse Amerikaanse film- en tv-sector ligt plat, ook als men buiten de VS draait. Oh ironie. Het toeval wil dat het net allemaal in Mission Impossible dead reckoning draait om AI…

Een heerlijke satire op het ouderschap en bij uitbreiding onze (woke) samenleving. Dat brengt de Deense regisseuse Paprika Steen met Fathers and mothers. Kritiek ook, op humoristische wijze, dat ouders niet zo zeer in het belang van hun kind denken maar hen vooral de opleiding willen geven die ze zelf nooit hebben kunnen genieten. Welke dynamiek geeft dat in de relatie tussen ouders en kinderen en ouders onderling? En kunnen die kinderen nog wel de verwachtingen om de droom te realiseren die hun ouders voor hen uitstippelen aan? Staan de kinderen en hun belangen wel centraal? Of draait het allemaal om het ego van de ouders die hun kinderen (steeds vaker) als visitekaartje gebruiken naar de buitenwereld?

7 jaar na Driften staat petri dish op Zomer van Antwerpen met Talweg opnieuw garant voor een voorstelling die zowel esthetisch, absurd als intrigerend is. Een die circus, dans, theater en beeldende kunst laat samenkomen in een voorstelling, hier een horrorsprookje gebaseerd op de Griekse mythologie met barokke elementen. Net zoals in hun vorige voorstelling mengt het gezelschap het menselijke met het niet-menselijke (hier zien we in het begin monsters als Titanen voorgesteld) in een wereld die op de rand staan van de afgrond. Gaandeweg zien we de personages terug menselijkere trekken aannemen.

Een mooier cadeau kon Billy Joel BST Hyde Park niet bieden. Tijdens het laatste weekend van het festival zette de 74-jarige New Yorker een weergaloos en exquis optreden neer in Londen waar gerust het adjectief ‘legendarisch’ voor gehanteerd mag worden. Joel bleek humoristisch, goedgezind, bescheiden, goed bij stem en vooral datgene uit zijn hoed te toveren waarvoor het publiek gekomen was: de hits.

In 2009 stond Bruce Springsteen op het Hard Rock Calling Festival in Hyde Park, Londen. Een jaar later verscheen van dat concert een uitstekende DVD die ons zo enthousiasmeerde dat wij vanuit België op een dag naar Londen wilden trekken om The Boss er live aan het werk te zien. BST Hyde Park heeft de man dit jaar maar liefst twee keer geboekt, goed voor twee keer dat het bordje ‘uitverkocht’ mag bovengehaald worden. Het festival dat aan haar tiende editie bezig is, heeft trouwens een droomaffiche weten opstellen.