Nog tot en met 3 september 2023 kan je in het van Gogh Museum dat zijn vijftigjarig jubileum viert naar de tijdelijke tentoonstelling van Gogh in Auvers. Zijn laatste maanden. Het is de allereerste keer dat een expo inzoomt op de laatste fase van van Goghs leven en werk. Een korte maar zeer productieve periode was het. Toen hij op 29 juli 1890 op 37-jarige leeftijd overleed, had hij in Auvers waar ie aankwam op 20 mei van hetzelfde jaar, in totaal zo‘n 74 schilderijen gemaakt; gemiddeld meer dan één per dag dus. In Auvers verbleef ie op een kleine zolderkamer boven het Café de la Mairie. Verder dan een halve kilometer van zijn verblijfplaats of het huis van dokter Gachet ging ie niet om zijn werken te maken waarvan er nu een groot aantal voor het eerst terug samengebracht zijn uit musea én privécollecties van over de hele wereld. Maar het is toch vooral dankzij de topstukken uit Musée d’Orsay, maar liefst 8 werken werden er eenmalig uitgeleend zoals o.a. zijn indringende ‘zelfportret’ uit Saint-Rémy en ‘De kerk van Auvers-sur-Oise’ - de expo is dan ook het resultaat van een unieke samenwerking met het Parijse museum - die Van Gogh in Auvers een bezoek beslist de moeite waard maakt.

11 jaar geleden won Once maar liefst 8 Tony Awards waaronder die van beste musical, beste acteur en beste script. De buskermusical die Enda Walsh schreef met de muziek en lyrics van Markéta Irglová en Glen Hansard baseerde zich op de gelijknamige film die John Carney regisseerde en in 2007 te zien was in de bioscoop. Once is daarbij de enige musical die zowel een Oscar (voor het nummer ‘Falling slowly’), een Grammy Award (voor het album), Olivier Award als Tony Award in de prijzenkast heeft staan. In de zwarte zaal van het Fakkeltheater hernam het amateurgezelschap De Speling haar succesvolle Vlaamse versie die kans maakt op het Landjuweel 2023. Dat deze musical de longlist haalde, is niet meer dan terecht.

Een prachtige film met een joekel van een emotionele catharsis. Dat levert The Unlikely Pilgrimage of Harold Fry die Hettie Macdonald regisseerde naar de gelijknamige roman van Rachel Joyce. Centraal staat geloof in deze film, geloof in mededogen, vergeving en hoop. Verder pleit de film, die de Britse samenleving tegen het licht houdt, voor gelijkheid, kansen geven aan mensen met een migratieachtergrond, consuminderen, duurzame energie, niet stelen van anderen en in harmonie leven met de natuur door een zo laag mogelijke ecologische voetafdruk achter te laten.

Elk einde is een nieuw begin. Deze uitspraak geldt eens te meer voor het dameskoor Scala onder leiding van Stijn en Steven Kolacny. De laatste ‘uitgestelde voorstelling wegens pandemie’ werd het startschot van de splinternieuwe tournee waarmee het koor gaat toeren. Onder de sprankelende naam ‘Gloaming’ trekken ze de zalen in met de hoogtepunten uit het Scala-repertoire en een hele resem liedjes die gebruikt zijn in diverse Hollywood-producties. Hits als ‘Perfect Day ‘van Lou Reed, ‘You Keep Me Hangin’ On’ van Kim Wilde, ‘Survivor’ van  Destiny’s Child en het geweldige ‘With Or Without You’ van U2 krijgen een heuse Scala-make-over. Voor liedjes als ‘Here Comes The Sun’ van The Beatles krijgen de dames extra ondersteuning van elektrische gitaar en bas aangevuld met drums. Het klinkt dan allemaal net iets voller, maar het blijft onmiskenbaar Scala.

Weinig films hebben we gezien in de cinema waarbij we zo veel moeite hadden om de ogen open te houden. Al van bij de start van Spider-man: een grenzeloos universum, de computergeanimeerde heldenfilm die Joaquim Dos Santos, Kemp Powers en Justin K. Thompson regisseerden, hebben we alle moeite van de wereld om onze aandacht erbij te houden omwille van de immens drukke grafische stijl die bijzonder hard contrasteert met de Vlaamse dubbing die Govert Delploige regisseerde. De Vlamingen leggen nauwelijks emotie in hun stem, geven hun personages daardoor niks of nauwelijks psychologische diepgang mee zodat je zit te kijken naar een uiterst bevreemdend eindresultaat. Alsof de gesproken tekst en wat we te zien krijgen op het scherm uit verschillende universums komen en totaal niet bij elkaar passen. Komt daar nog eens het gezapige, soms zelfs trage en behoorlijk monotone stemgeluid van sommige stemacteurs bij in combinatie met een veel te hoog aantal personages, en je loopt gewoon verloren in deze prent als kijker waardoor je afhaakt en je geraakt sneller ingedommeld dan je ooit had durven vermoeden, ook door de vele midtempo songs trouwens die haaks staan op de hypersnelle animatiestijl.