Het is geen toeval dat deze productie van ‘Les Misérables‘ zes Musical Awards, waaronder de publieksprijs, in de wacht wist te slepen. Producent De Graaf & Cornelissen Entertainment wist in samenwerking met Cameron Mackintosh dan ook een geweldige cast samen te stellen die (in het geval van Freek Bartels zelfs letterlijk) de sterren van de hemel zingt. Milan van Waardenburg en Freek Bartels zijn de twee sterke mannen en antagonisten Jean Valjean en Javert. Met hun intens spel en hun geweldige stemmen nemen ze het publiek mee in de jacht op gerechtigheid met elk hun eigen waarheid. Channah Hewitt kruipt in de huid van de onfortuinlijke Fantine en weet met ‘Mijn Droom’ de toehoorders in het hart te raken. Sem Gerritsma speelt de rol van Cosette en klinkt in ‘In Mijn Hart’ als een nachtegaal die gevangen zit in een gouden kooi en verliefd kijkt naar de buitenwereld, in dit geval de mooie Marius, vertolkt door Michael Muyderman.  Vajèn van den Bosch opent als Eponine de tweede akte dan weer met een meesterlijke uitvoering van het bekende liedje ‘Heel Alleen’. Want dat heeft ‘Les Misérables’ uiteraard ook nog: het staat bol van liedjes die elke musicalliefhebber bekend in het gehoor liggen. Het is niet voor niets dat deze klassieker al meer dan 35 jaar op de planken staat en nog steeds volle zalen trekt. Tegenwoordig is het draaiend platform verdwenen en vervangen door geweldig knappe decors van Matt Kinley die de sfeer van het Frankrijk uit het begin van de negentiende eeuw perfect  weten op te wekken. Dus het enige wat je als publiek moet doen, is achterover leunen in je stoel en je mee laten nemen op een turbulente en emotionele reis door de wereld van Victor Hugo. Of zoals de Engelsen het zo passend weten te zeggen: “Sit back and enjoy the show.”

Amazing, dat is het minste wat je kon zeggen van Take Thats optreden op BST Hyde Park. In 2016 stonden ze daar voor het laatst en daar koesterden ze zo’n mooie herinneringen aan dat de popband terugkeerde en er voor het eerst in vier jaar live optrad. BST Hyde Park wist dan ook de band te boeken voor een exclusieve UK-show deze zomer. Dat ie in no time uitverkocht geraakte, hoeft dan ook niet te verbazen. En het publiek? Dat was al even excited als de groep zelf. Resultaat: een meezingfeestje om ú tegen te zeggen als dé ultieme apotheose van de London Pride.

‘You were mad’ en ‘You were the most incredible audience we had’. Het zijn maar enkele complimenten die de cast van Heathers the musical terecht aan haar publiek geeft na een zinderende voorstelling. Geen gewone. Neen, op vrijdagavond maakten we een sing-a-long versie mee die perfect op maat gemaakt is voor de die hard fans. Hoe zo’n voorstelling eruit ziet? Wel, de musical wordt gespeeld zoals ie altijd gespeeld wordt. Maar het bijzonder enthousiaste publiek – dat gilt, krijst, en applaudisseert na songs - krijgt uitzonderlijk de lyrics ook mee op papier. De in fluo geel aangeduide teksten mogen ze dan meezingen (of -brullen als je wil). Bij wat niet aangeduid is, wordt verwacht dat de acteurs en actrices die passages alleen voor hun rekening nemen. Op die manier ontstaat er een onwaarschijnlijke interactie tussen fans en cast die van de avond een wel heel speciale maken.

Elemental, de computergeanimeerde romcom van Pixar die Peter Sohn regisseerde valt wat tegen. Dat komt omdat de film wat sleept en het moraliserende toontje er te dik op ligt. Om kort te gaan: wie hetzelfde niveau verwacht van het verfrissende Inside Out dat alweer 8 jaar oud is, zal toch wel enigszins teleurgesteld de zaal verlaten.

Terwijl in België Pennenzakkenrock vroegtijdig stopte door de zware regenval, was het op de dag voor Glastonbury Festival écht helemaal van start ging bijzonder lekker weer. Een blauwe hemel, zon en zoals ze dat in het Engels zeggen ‘a gentle breeze’. 25 graden stond er op de thermometer. Wie had dat ooit durven denken dat het beste festival ter wereld al twee jaar op rij het best mogelijke festivalweer aan kan bieden? Niet te warm, niet te koud, maar vooral droog. Als je dan docu’s bekijkt met de grote slijkpartijen waarin festivalgangers zitten te glijden of met hun rubberen laarzen proberen door te ploeteren, lijkt het wel alsof die beelden dateren van een ver ver verleden en is het maar de vraag of modder in de toekomst nog een usp van het festival zal kunnen blijven.