Mocht er een award bestaan voor beste locatie hunter, we zouden die zo geven aan die van Empire of light, de negende film als regisseur voor Sam Mendes, die voor het eerst ook zijn eigen prent schreef. Als een ode aan diversiteit leest zijn dramedy, maar de film gaat even goed ook over mentale gezondheid, machtsmisbruik van de baas, en de liefde voor de cinema.

Liefde is liefde is dé boodschap van Dimitri Leues Quinnie & Quinn, een voorstelling die zich richt op 6-plussers. Vrijheid staat dus centraal hier, en het zijn dan ook de hoofdpersonages die we volgen in hun vlucht uit Felicië die dit thema uitdragen. Weg van hun Grote Leider Auriko Kimler gaan ze om achteraf vast te stellen dat ze de ganse tijd gewoon in dezelfde ruimte hebben vertoefd. Op die manier eert Leue ook de verbeelding van het theater, via zijn rijke, associatieve theatertaal die ook nu weer doordrenkt is van de taalvondsten, -humor en -spelletjes.

Theatermaker Robert Wilson gebruikt de verhalen en personages uit de boeken van Rudyard Kipling om in zijn theatervoorstelling Jungle Book een actueel verhaal te brengen over ‘tussen twee culturen vallen’, ‘samenhorigheid in tijd van nood’, ‘het belang van wetten en regels’ en ‘de mens die onverantwoord baas speelt over de natuur’. Het zijn hedendaagse thema’s die in een creatie van Théâtre de la Ville (Parijs) en gecoproduceerd door DE SINGEL op een moderne manier vorm krijgen. In een uitgepuurd sober, maar uiterst functioneel decor brengen de in dieren verklede zangers acteurs het verhaal van het mensenkind Mowgli dat in de jungle wordt opgevoed door een roedel wolven en bevriend is met Baloe de beer en Bagheera de panter. Wanneer de tijger Shere Khan het recht vraagt om hem te doden, breken spannende tijden aan.  De zusjes van CocoRosie voorzagen alle personages van liedjes en maakten daarvoor gebruikt van de meest uiteenlopende genres: hiphop, rap, blues, kinderliedjes, … Het resultaat van deze mix is een muzikale theatervoorstelling waar het visuele, de dans, de zang, de muziek en het verhaal gecombineerd worden tot één performance in twee talen die zowel jong als oud kan boeien.

3 Oscarnominaties heeft The whale op zak. De prent die Darren Aronofsky regisseerde naar het toneelstuk van Samuel D. Hunter dingt mee in de categorieën beste acteur (Brendan Fraser), beste vrouwelijke bijrol (Hong Chau) en beste make-up en haar (Adrien Morot en Judy Chin). Daar valt zeker iets voor te zeggen. Dat ie niet genomineerd is als beste film vinden we dan weer niet meer dan logisch. The whale sleept zich immers voort als een obese man met een looprekje.

‘1 grote vertoning om indruk op ons te maken.’ Het is niet alleen een quote uit About Elly, de jongste voorstelling van Tg Stan die in het Toneelhuis in première ging. Het vat de productie ook helemaal samen. Want hoewel ook die de typische, lichte, grappige tot ronduit absurde kaart trekt en meermaals de toeschouwer duidelijk maakt dat het allemaal ‘maar’ toneel is, is die ook atypisch voor STAN. Want hoewel het toneelspelersgezelschap gekend staat om zijn minimalistische approach qua decors, ging het deze keer in zee met Joé Agemans van FC Bergman die graag uitpakt met grootse scenografieën. Vernieuwing noemen ze dat. En dat werkt heel goed hier ook al hangt dat lekker ruikende minimalistische parfum ook nog in zekere mate rond deze productie.