Wereldwijd bracht Armageddon Time 6,1 miljoen dollar op terwijl ie 15 miljoen gekost heeft. De prent die Universal Pictures distribueert is bij ons zelfs niet eens in Kinepolis te zien hoewel er namen in te zien zijn als Anne Hathaway en Anthony Hopkins in een bijrol. Toch niet van de minsten zou je denken. En toch vindt het publiek wereldwijd kennelijk zijn weg niet naar deze prent. Je zou kunnen stellen dat het met zwakke marketing te maken heeft, net ook omdat ie maar in een handvol zalen die zich richten op arthousefilms te zien is. De recensies die wij echter lazen zijn nochtans lovend en als die al effect zouden hebben op het consumptiegedrag van mensen zouden die wel degelijk tot een betere ticketverkoop moeten leiden. Van die positieve recensies snappen wij dan weer niets. Want Armageddon Time duurt te lang (bijna twee uur) én het verteltempo is ons veel te traag. En de analyse dat het publiek minder snel naar arthousefilms gaat, wat mee zou moeten verklaren waarom deze film niet scoort, lijkt ons niet helemaal op te gaan, als je weet dat Close het in de Vlaamse bioscoop best wel goed deed. Armageddon Time wist ons gewoon niet te bekoren. Zo simpel is dat. En heel wat filmfans lusten hem blijkbaar ook niet.

Nooit was een bezoek aan de barbier zo bloedstollend als in ‘Sweeney Todd’. Het verhaal neemt je mee naar het Victoriaanse Engeland waar Sweeney Todd, gespeeld door Hans Peter Janssens, terugkeert naar Fleet Street in Londen en intrekt boven de pasteitjeszaak van Mrs Lovett, vertolkt door Simone Kleinsma. Sweeney zint op wraak voor wat hem in het verleden is aangedaan en wil daarvoor best zijn scheermes iets te dicht langs de keel van zijn klanten/slachtoffers laten glijden. Om zich van de lichamen te ontdoen, weet Mrs Lovett wel een creatieve oplossing. In een tijd van vleesschaarste zou het zonde zijn om zoveel ‘grondstoffen’ verloren te laten gaan. Een beetje geoefend pasteitjesbakker kan het ‘afval’ immers aardig recycleren tot een topproduct. Het lijkt allemaal behoorlijk donker en dat klinkt ook door in de fenomenale muziek van Stephen Sondheim, maar tegelijk wordt het door Hans Peter en Simone zo goed gespeeld dat het lugubere ook een komisch randje krijgt. De musical ‘Sweeney Todd’ van MediaLane Theater balanceert voortdurend op de rand van horror, humor en romantiek. Zowel in spel, verhaal, zang als muziek word je meegetrokken tussen afkeer, absurditeit, meeleven, verlangen en hoop. Maar wat er ook gebeurt in de voorstelling, ze laat je op geen enkel moment onbewogen. Sweeney Todd grijpt je vanaf de eerste noot vast en neemt je tot het einde mee op een roller coaster van emoties, muzikale thema’s en geweldig sterke prestaties van heel de cast.

‘Nekka Nacht’ in de Lotto Arena in Antwerpen is helemaal terug van weggeweest en dat zullen we geweten hebben. Het hoogfeest van de Nederlandstalige muziek kwam voor de gelegenheid op de proppen met een gezonde mix van pril talent, jonge kleppers, gevestigde waarden en oude rotten uit het vak. De centrale gasten van ‘Nekka Nacht 2023‘ waren Mama’s Jasje. Ze brachten niet alleen een staalkaart van hun grootste hits waaronder: ‘Als de dag van toen’, ‘Eén nacht alleen’ en ‘Doe het licht maar uit’, maar waagden zich ook aan een reeks bijzondere duetten met hun gasten. Met Gene Thomas ging het aan en uit terwijl aan Raymond van het Groenewoud de liefde werd verklaard. ‘Bouw op mij’ in duet met Wannes Cappelle blonk uit in absolute eenvoud terwijl voor ‘De verzoening’ met Frank Boeijen juist alle registers werden opengetrokken en zowel de extra strijkers als het koor onder leiding van Hans Primusz mee voor de muzikale achtergrond mochten zorgen. De sympathieke Pommelien Thijs en Jaap Reesema vertegenwoordigden de jonge generatie en wisten o.a. met hun duet ‘Nu wij niet meer praten’ het publiek volledig in te pakken.

Toegegeven, er zijn weinig horrorfilms de laatste tijd uitgebracht in de cinema die ons de stuipen op het lijf joegen. Ofwel zijn dit soort prenten totaal ongeloofwaardig en van de pot gerukt, ofwel zijn ze gewoon lachwekkend omwille van de (zelfrelativerende) humor (ten opzichte van het genre zelf) die erin steekt. Niets van dat in The pope’s excorcist, de bovennatuurlijke horrorfilm van Julius Avery met niemand minder dan een uitstekende Russell Crowe als broeder Gabriele Amorth in de hoofdrol.

De jongste bovennatuurlijke horrorfilm die in de zalen te zien is, is die van Lee Cronin die Evil dead rise schreef en regisseerde.