Plane dat Jean-François Richet regisseerde is een wat voorspelbare doch onderhoudende actiethriller. De prent deed het goed aan de kassa’s. Mede daarom ook volgt er een sequel: ‘Ship’. Daarin zullen we het antwoord ontdekken hoe het afloopt met Louis Gaspare (Mike Colter) die verdacht wordt van moord.

Soms kan het gewoon te veel zijn. De wereld en alles erbij dat op je afkomt. Daarover gaat Bazar, de jongste voorstelling van Laika naar een concept van Aminata Demba, een tekst van Mieke Versyp die zich liet inspireren door Aya Sabi in een regie van Michai Geyzen.

“Actors are some of the most evil, devious people on the planet. They lie for a living!” Het is een quote die Mrs. Bird zegt in Paddington 2. En of het er kwaadaardig en slinks aan toe ging tijdens ‘Dit is niet de titel’ van Compagnie Barbarie in De Klap!

Eerlijk? Van het screenlife thrillergenre hadden we voor we naar Missing trokken nog nooit gehoord. Het komt er op neer dat we bijna constant het scherm zien van het hoofdpersonage dat via de nieuwste communicatiekanalen, zoekopdrachten, paswoorden van mails, Google accounts, Google maps (welke routes ze namen), social media activiteiten en info die er achtergelaten werd, bankkaarten, toeristische camera’s enz. te weten wil komen wat er met haar moeder gebeurd is.

Zelden zo veel ‘What the fucks!’ en ‘Allez jongs’ gehoord tijdens een film in de cinema als bij Cocaine Bear. De prent die Elizabeth Banks regisseerde naar een scenario van Jimmy Warden gaat er dan ook los over. De dialogen zijn bij momenten gewoon vreemd alsof verschillende personages onder invloed wat naast elkaar zitten te lullen. De film is heel losjes gebaseerd op waargebeurde feiten uit 1985 toen een zwarte beer cocaïne opgegeten had. Het dier overleefde het niet. Er vielen geen slachtoffers. In deze prent loopt het een tikkeltje anders af…