Een slimme blondine die nog maagd is. Wiens band met haar vader niet al te best is. Die valt op een man die eigenlijk niet haar type is, absoluut haar grenzen wil stellen maar uiteindelijk niet anders kan dan zich totaal over te geven aan haar emoties en te bekennen dat ze verliefd is op hem. Een jonge vrouw ook die (veel) interesse in seks heeft en daarin bevrediging zoekt bij een man met ervaring. En dat allemaal in de context van een schoolomgeving. Je zou zo zeggen dat dit het uitgangspunt vormt van de After-series. Beautiful disaster kan je dus bezwaarlijk origineel noemen. Maar toegegeven, dit is gewoon een guilty pleasure. Sterker nog: hij is nog verdomd grappig ook.

De soundtrack van The Super Mario Bros. Movie is beter dan de film zelf. Die ademt uiteraard net als de prent zelf nostalgie uit hoewel de storyline flinterdun is en zich eerder richt op kinderen dan hun ouders die het ontstaan van deze held en Donkey Kong in iconische computerspellen nog hebben meegemaakt tijdens hun jeugdjaren. De songs die onder andere tijdens de film passeren zijn: ‘Holding Out for a Hero’ van Bonnie Tyler, ‘Take on me’ van A-ha, ‘Thunderstruck’ van AC/DC, ‘Mr. Blue Sky’ van Electric Light Orchestra en er is ook een verwijzing als je wil in de dialogen naar ‘Two can play that game’ van Bobby Brown.

Kamiel Spiessens is terug en de single landbouwer, die er volgens onze buren in de zaal jonger uitziet dan in de jaren ’90, bewijst dat ie helemaal mee is met zijn tijd. Met Spiessens spijbelt houdt ie namelijk zijn eerste klimaatconferentie. Onder het motto ‘Het isj niet moeilijk’ (zijn hit uit de jaren ’90 die hij ook zingt tijdens zijn show) wil ie zijn publiek informeren over o.a. de klimaatverandering, het verlies aan biodiversiteit en ons overtuigen duurzamer te gaan leven: ‘Hoe meer je niet doet, hoe beter voor het klimaat.’ Een klimaattwijfelaar is ie niet langer. ‘Het enige dat nog s(c)eptisch is, is mijne put.’ aldus Spiessens. De voorstelling is alleen wat aan de lange kant, ze duurt zo’n 2 uur en half inclusief pauze, waardoor die meermaals ook wat inzakt. Liever zouden we een gebaldere versie met het allerbeste in verwerkt van zo’n anderhalf uur, 100 minuten max. gezien hebben. Want het materiaal dat Chris Van den Durpel bijeen schreef is wisselvallig. We horen waanzinnig straffe dingen maar hij gaat soms ook wat makkelijk en vaak over tot publieksinteractie.

Een film over rouwverwerking. Daarover gaat Zeevonk van regisseur Domien Huyghe die gebaseerd is op zijn verhaal en dat van Wendy Huyghe. Jean-Claude van Rijckeghem en Wendy Huyghe stonden in voor het scenario en daar schort wel wat aan. Zo is de expositie veel te kort. Al na tien minuten, zonder je enige binding als kijker hebt gemaakt met het personage, is Toine, rol van Valentijn Dhaenens, op zee omgekomen. Hij is de vader van Lena (Saar Rogiers) en Jules (Thibaud Dooms) en visser. Hoewel er een waarschuwing was voor het slechte weer, is hij toch met zijn vissersboot erop uitgetrokken. Voor alle duidelijkheid: er was geen verbod om uit te varen. Hij en twee andere bemanningsleden kwamen om. Ging het om een ongeluk? Of heeft ie het weer verkeerd ingeschat en een fout gemaakt?

Platte emo-tv. Daar is Liefde voor muziek op vtm in vervallen, blijkt aan de start van het negende seizoen dat in het teken stond van K3. Hoogtepunt van de aflevering was het moment waarin we de toen nog zwangere Hanne – die kort na de opnames zich liet ontvallen (zwaar) te twijfelen of ze haar contract bij Studio 100 wou verlengen - volgende quote hoorden optekenen: ‘OMG. Ik ben zo’n lelijk kind!, in de keuken met een melkfles zagen en Metejoor suggereerde dat ze goed gekolfd had. Dat beeld van die melkfles vormt trouwens dé perfecte samenvatting van het ganse programma waar ook nu weer veel te veel in gemelkt wordt en vooral K3 - ‘het mooie driekoppige monster’ aldus Stef Bos - in hun keurslijfje veel te infantiel, bij momenten wat puberaal afstak ten opzichte van de andere artiesten. Dus neen, wat er ook beweerd werd in het programma: wij zagen vooral drie giechelende jonge vrouwen een rolletje spelen. In haar expressie bleek Julia bijvoorbeeld opnieuw ronduit grotesk met haar wijd opengesperde mond waarmee ze duidelijk verbazing veinsde. Jezus! Wanneer wordt zij vervangen?