Vorig jaar verscheen ‘Alleen verbeelding kan ons redden’, een boek van Michael De Cock waarin ie op passionele wijze de kracht van kunst bezingt. Dat boek heeft ie nu getransformeerd tot een avondvullende monoloog waarin ie op zoek gaat naar het antwoord op de vraag of kunst de wereld kan redden. De Cocks monoloog is niet alleen hyper persoonlijk, hij steekt er ook nog de input van het publiek in.

Terces, dat is het omgekeerde van Secret, de voorstelling van Cirque Ici waarmee Johann Le Guillerm in 2004 én 2013 op Zomer van Antwerpen stond. Terecht is het dat hij voor de dertigste editie opnieuw gevraagd werd. Want als er één voorstelling tot de absolute top behoort uit dertig jaar ZVA en nog steeds in ons geheugen gegrift staat, dan is het deze wel. Le Guillerm mengt wetenschap (zoals wiskunde en natuurkunde) met pure magie zodat je zelfs de derde keer dat je hem zijn ‘zotte constructies’ - aldus een toeschouwster - ziet maken, nog steeds onder de indruk bent. Ook omdat hij erin slaagt om de indruk te wekken dat ie dood materiaal tot leven kan laten komen.  

‘Is iedereen ok?’ Het is een quote uit de standalone sequel Twisters op Twister dat alweer dateert van 1996 maar ook helemaal van toepassing is op het publiek in de 4DX-zaal van Kinepolis. Want jawel: het gaat er heftig aan toe in de openingsscène van deze romantische rampenfilm. De stoeltjes mogen stevig te keer gaan en ook de wind- en watereffecten doen hun ding zodat je in geen tijd het gevoel krijgt midden in een tornado te zitten.

Wanneer enkele riksja’s voorbijrijden op je traject tussen Hyde Park en Victoria Station en je daarbij door hun speakers ‘Can’t take you out of my head’ en vervolgens ‘Spinning around’ hoort knallen terwijl de fans van Kylie met je onderweg zijn en die stevig ‘lalala’ of de lyrics meezingen, nog nagenietend van het concert dat Kylie negen jaar na haar vorige passage op BST Hyde Park gaf, dan weet je het wel. Dat je een historisch concert meemaakte.

Den Blok, of de man die niemand miste, is een waanzinnig relevante, actuele en maatschappijkritische voorstelling over vereenzaming, maar vooral ook over hoe de sociale cohesie in de afgelopen jaren stevig verbrokkelde tussen mensen. Hoe het contact verwatert tussen buren om uiteindelijk in sommige gevallen ook te verdwijnen, terwijl de reden soms gewoon een misverstand kan zijn. Deze tragikomische voorstelling in openlucht kreeg een extra laagje humor toen de rasacteurs woorden als ‘nat’ en ‘regen’ integreerden in hun tekst zoals in ‘Zeg het voor het begint te regenen!’ Feit was dat na enkele minuten de voorstelling, die al door het gure weer later van start ging, na een voorzet van Tom Van Bauwel even stilgelegd werd. Hij vond - terecht - dat de hevige regen hen het spelen onmogelijk maakte. Vooral keken de acteurs dan naar de muzikanten van het Desguin-kwartet en hun instrumenten die hoewel ze onder een zwarte gazebo speelden, het knap lastig hadden om het er droog te houden.