The lost king is zo’n film die zichzelf helemaal prijsgeeft in zijn trailer maar dan zonder spoiler alert. Ja, Philippa Langley (Sally Hawkins) vond de menselijke resten van King Richard III onder een parking in 2012 na een crowdfunding omdat sponsors na een negatieve scan van de ondergrond afhaakten. Uiteindelijk leest de film die Stephen Frears regisseerde als een pleidooi tegen onrecht. Onrecht dat zowel King Richard III werd aangedaan, maar ook Langley.

“Het is allemaal de schuld van sociale media!” Je hoort die uitspraak geregeld vallen en meestal heeft men het dan over de negatieve invloed van die media op onze maatschappij. Heel wat ouders en opvoeders stellen zich dan ook terecht heel wat vragen bij de invloed van sociale media op de opgroeiende jeugd. Schrijver Wanne Synnave en componist Sam Verhoeven hebben in hun musical ‘If I fall’ hiervan het centrale thema gemaakt. Een enthousiaste groep jongeren met o.a. Lotte Villays, Lars Rogiers, Zion Luts, Emma Vanthielen, Maud Verstraeten, Lucas Geldof en Noah Apers brengt het verhaal van Jack Baker, een leerling van Riverside High, die samen met zijn kompaan Justin een app laat ontwikkelen waarin groepjes leerlingen andere groepjes uitdagen. Wanneer Mia Rodriguez slachtoffer wordt van deze nieuwe app roept dit heel wat vragen op over verantwoordelijkheid en groepsdruk. The Singing Factory weet zo opnieuw een voorstelling te brengen die maatschappelijk relevant is. Lotte Villays en Lars Rogiers zijn daarin het levende bewijs dat er in Vlaanderen heel wat jong talent rondloopt.

Met ‘Nu het nog kan’ stond Johan Petit, prachtig begeleid door Tom Pintens aan de buffetpiano en Dora Brams op bas, voor het laatst op het podium met deze productie. De dernière van zijn voorstelling waarin ie terugblikt op de coronaperiode bracht ie tijdens het gloednieuwe festival House of flying generations in het Toneelhuis dat met deze productie ei zo na het bordje sold out mocht bovenhalen. Zalvend, helend voelde die terugblik van de Antwerpse meester verteller toen ie het had over de periode toen hij samen met zijn familie te horen kreeg dat zijn moeder in Frankrijk in het ziekenhuis opgenomen was omdat er een plekske ontdekt was op haar longen. Kanker. Maar niet alleen dat, daarbovenop kreeg ze ook nog eens een longontsteking.

Steriel. Dat is de jongste film uit de John Wick-franchise: John Wick 4. Wellicht heeft het er voor een stuk mee te maken dat wij de voorgangers niet zagen en de personages volgens ons dan ook naast weinig tekst ook weinig body hebben meegekregen, waardoor de prent vaak aanvoelt als een vrijblijvende videogame waar er op los gevochten wordt. Iedereen jaagt op John Wick die pas vrede en vrijheid zal genieten zo stelt de neo-noir actiethriller in het begin, wanneer ie dood is. We zijn de tel kwijtgeraakt hoeveel personages hij richting de ultieme finale, een duel op leven en dood, moet zien uit te schakelen en niet alleen dat: hij moet ook nog zien op tijd te komen aan de Sacré-Coeur in de hoofdstad van Frankrijk, bij zonsopgang. Zo niet wordt hij sowieso geëxecuteerd…

De verkeerde vrachtwagen. De verkeerde richting. En een lesbische truckchauffeur. Dat overkomt Iby in Aller/Retour wanneer ie in Brugge, op de hielen gezeten door de politie in de vrachtwagen van Erika kruipt. Zij steekt niet het Kanaal over, maar is onderweg naar Spanje, Zaragoza welbepaald. Dat ze een relatie heeft met Kiki, een vrouw, da’s iets waar hij moet aan wennen omdat hij dat soort liefde niet kent. Samen zullen ze elkaar meerdere malen redden.