Een hartverscheurende film over het psychologisch welzijn van een kind en de verpletterende verantwoordelijkheid van de ouders daarvoor. Dat is The son, de prequel van The Father. Een prent die – terecht – de verantwoordelijkheid volledig in het kamp legt van de ouders (en bij uitbreiding ook een generatie verder) wat er met hun kind gebeurt en waarom die angstig is om het leven, zich niet goed in zijn vel voelt, zwaarmoedig wordt en uiteindelijk uit het leven wil stappen. Eigenlijk zien we hoe Nicholas sociaal verwaarloosd wordt hoewel zijn ouders dat zelf (aanvankelijk) niet zo aanvoelen.

‘Het zijn eigenlijk allemaal kleine kutzinnetjes.’ Het is Damiaan De Schrijver ten voeten uit wanneer ie na Eg er vinden er nog even een nabespreking tegenaan gooit in corso. Hij stelt zogezegd dat zijn collega Matthias de Koning en hij klachten ontvangen hebben van de directie van de schouwburg dat de voorstelling niet lang genoeg duurde. 55 minuten om precies te zijn en daarom een stukje erbij welgekomen was.

Plane dat Jean-François Richet regisseerde is een wat voorspelbare doch onderhoudende actiethriller. De prent deed het goed aan de kassa’s. Mede daarom ook volgt er een sequel: ‘Ship’. Daarin zullen we het antwoord ontdekken hoe het afloopt met Louis Gaspare (Mike Colter) die verdacht wordt van moord.

Soms kan het gewoon te veel zijn. De wereld en alles erbij dat op je afkomt. Daarover gaat Bazar, de jongste voorstelling van Laika naar een concept van Aminata Demba, een tekst van Mieke Versyp die zich liet inspireren door Aya Sabi in een regie van Michai Geyzen.

“Actors are some of the most evil, devious people on the planet. They lie for a living!” Het is een quote die Mrs. Bird zegt in Paddington 2. En of het er kwaadaardig en slinks aan toe ging tijdens ‘Dit is niet de titel’ van Compagnie Barbarie in De Klap!