De dramedy film A man called Otto die Marc Forster regisseerde werkt verrassend goed op beide emoties: een lach en een traan. Maar vooral, door het slimme scenario van David Magee die zich baseerde op de roman ‘A Man Called Ove’ uit 2012 van Fredrik Backman die 3 jaar later verfilmd werd door Hannes Holm, ga je op den duur deze knorpot in je hart sluiten. Omdat je beetje bij beetje meekrijgt hoe hij de man geworden is die hij nu is: nors. Niet meteen het type kortom waarvan je denkt dat ie een groot hart heeft.

Ik weet niet wat het is, maar ik vind dat Steven Spielberg het al een tijdje niet meer heeft. West Side Story, The post … het waren stuk voor stuk films waar ik verschillende keren op mijn klok keek omwille van de slappe spanningsboog, de lengte van de film en het trage vertelritme. Spielbergs films zijn gewoon ontzettend saai geworden de laatste tijd en voelen bijzonder gekunsteld aan om toch maar een zekere esthetiek te bereiken. Neem nu de scène in The Fabelmans waarin we Sammy (Gabriel LaBelle) John Ford (Gabriel LaBelle) zijn sigaar zien opsteken naar het einde van de film toe. Meermaals zien we dan een bijzonder hoge vlam als ie die sigaar aansteekt, terwijl we op de achtergrond een filmposter van Inferno zien. Spielberg trekt die scène zo lang zodat de kijker het toch maar zou doorhebben op den duur. Net door dat rekken, maakt ie van de prent die losjes gebaseerd is op zijn eigen leven een lange zit. Maar ook: hij lijkt de kijker intellectueel te onderschatten. Iets anders dat me wat tegenviel: die verwijzing naar E.T. in de fietsscène ligt er gewoon te dik op. Spielberg lijkt dus niet meer goed te kunnen doseren als je het mij vraagt.

‘It’s never too late to stop being a dick’, ‘I have holes!’ en ‘If there‘s one thing life has taught me, it‘s that there‘s always room to grow.’ zijn maar enkele van de belangrijkste quotes uit Ant-Man and the Wasp: Quantumania, de jongste Marvel superheldenfilm van Peyton Reed. Zoals we gewend zijn van Marvel is ook deze zowel grappig, cheesy als spannend. En helemaal een te gekke rit wordt het in 4DX met die fel bewegende zetels.

Staande ovatie in de Bourla na De störm dat Tutti Fratelli opdroeg aan haar overleden bezielster Reinhilde Decleir. Tom Lanoye nam de tekst van Shakespeare onder handen, een tekst die overigens gratis downloadbaar is op de site van de sociaal-artistieke werkplaats. Jan Sobrie tekende voor de regie.

Met Cinderella toont Junior Ballet Antwerp welke meerwaarde een puike klassieke balletvoorstelling uitvoeren heeft op locatie. Zeker als dat gebeurt in het prachtige historische kader van de Handelsbeurs in Antwerpen. Alain Honorez die tot 2012 principal was bij het toenmalige Koninklijk Ballet van Vlaanderen en het meest gekend is om zijn fenomenale vertolking van Carabosse in Marcia Haydée’s Sleeping Beauty, richtte in 2019 een junior company op voor jongeren tussen 17 en 21 jaar. Hij is er tevens artistiek directeur. Balletmeester en huischoreografe is Altea Nuñez die Alain leerde kennen bij het Koninklijk Ballet van Vlaanderen. Zij was er eerste danseres. Nu toont de junior company nog tot en met 1 maart hun allereerste avondvullend sprookjesballet in een choreografie van Honorez en Nuñez op muziek van Sergei Prokofiev live gebracht door Casco Phil onder de muzikale leiding van Michiel Delanghe.