Te hard, te zacht of juist goed. Daarom draait het in het leven en dus ook bij De gelaarsde kat 2. Dreamworks voerde de gelaarsde kat voor het eerst op in de Shrek-franchise, in Shrek 2 18 jaar geleden. 11 jaar geleden kreeg de kat een eigen film die als een prequel leest op Shrek 2. En nu, 11 jaar later is er een uitstekende sequel in de cinema: De gelaarsde kat 2. Wij bekeken hem met de Vlaamse stemmencast die uitstekend werk heeft afgeleverd. De stemmenregie en vertaling was in handen van Govert Deploige. Marlies De Bock en Eva Vermeire stonden in voor de casting en de productie.

Geldwolven is een serie die moeilijk op gang komt. Dat kan je heus wel letterlijk nemen want de serie die Kristof Hoefkens, Gijs Polspoel, Maarten Goffin en Hasse Steenssens schreven, start eigenlijk opnieuw vanaf de vijfde aflevering. Fraude expert Frank De Jong (Tom Van Dyck) van LDV verzekeringen is namelijk ontslagen door zijn baas Rudy (Koen De Sutter), die nochtans zelf soms een oogje dichtknijpt als er onregelmatigheden opduiken in een dossier van een belangrijke klant. Reden waarom Frank ontslagen werd? Omdat ie zélf fraude pleegde bij de verzekeraar door met een pv af te komen dat er ingebroken was in zijn appartement en er zogezegd verschillende goederen gestolen waren. Die (voornamelijk waren het elektronicagoederen) had ie toevallig nog maar net gekocht, en de dag nadien op 1 toestel na teruggebracht naar de winkel. Zo kon ie het kasticket toevoegen aan het inbraakdossier en daarmee naar de verzekering stappen om dat geld terugbetaald te zien. Maar zijn collega Peggy (Marjan De Schutter) trapte daar niet in.

De allerlaatste show van Spring. Die wilden wij samen met 18.500 toeschouwers tijdens de laatste van 3 Studio 100 rewind parties absoluut niet missen. Even dreigde de lastige verkeerssituatie rond Antwerpen (wij kwamen speciaal hiervoor van Parijs over) roet in het eten te gooien. Maar het roet zou uiteindelijk enkel op de wangen van enkele pieten belanden en wij geraakten net op tijd binnen. Om kort te gaan: Spring was - mocht dit de allerlaatste keer geweest zijn dat ze opgetreden hebben (wij vermoeden van niet) - net als 5 jaar geleden bij Throwback Thursday in het Sportpladijs weer buitengewoon goed. Qua live sound en arrangementen is de band rond Jelle Cleymans dan ook al lang de kindermuziek ontgroeid. Alleen hadden ze niet zo’n sterk voorprogramma als 5 jaar geleden.

Wie dacht dat de nieuwe eigenaar van het Lido in Parijs de tot Lido2Paris herdoopte iconische zaal waar er jarenlang revues opgevoerd werden, zou verbouwd hebben voor hun eerste nieuwe productie: Cabaret in een magistrale regie van de Canadese regisseur Robert Carsen die ook mee instond voor de scenografie en het licht, heeft zich wellicht foutief geïnformeerd. De zaal is exact hetzelfde gebleven als in augustus toen na 75 jaar en 27 revues het doek definitief viel over jarenlange bluebell showgirls, pluimen en vooral full playbackshows. Groter kan het contrast niet zijn met deze musical op muziek van John Kander met teksten van Fred Ebb en een boek van Joe Masteroff. Al zijn er ook voor alle duidelijkheid veel gelijkenissen waardoor de locatie een absolute toegevoegde waarde betekent voor deze productie die slechts 60 keer wordt opgevoerd tot 3 februari 2023. Wat ons betreft, tekent Carsen nu al voor dé beste revival van een musical wereldwijd. We vinden deze versie alvast véél geslaagder dan de versie in Londen van regisseuse Rebecca Frecknall.

Ontegensprekelijk bezorgt Rosas met Forêt hét hoogtepunt van het Festival d’automne in Parijs. De voorstelling die twee uur en half duurt en na de openingsuren (tussen 19 u. en 21.30 u.) plaatsvindt in het Louvre is dan ook hopeloos uitverkocht. Daar zijn verschillende redenen voor. Met maximum 500 personen ’s avonds op de eerste verdieping tussen topwerken mogen wandelen, voelt sowieso al behoorlijk exclusief aan. Je kan trouwens veel dichter dan normaal naar de Mona Lisa kijken. Maar het zijn vooral de dansers van Rosas die ervoor zorgen dat je details gaat opmerken in schilderijen. Want hun poses en dans liggen in het verlengde van de vele meesterwerken die er te zien zijn. Het resultaat is een overweldigende beleving, die je stil maakt als je naar diepmenselijke gevoelens kijkt. Maar Anne Teresa De Keersmaeker en Némo Flourent doen je ook lachen.