De vooruitzichten voor Disney zien er niet al te best uit met hun jongste animatiefilm Strange World van regisseur Don Hall. De ticketverkoop zit wereldwijd stevig onder de verwachtingen en er wordt geschat dat de prent zelfs een verlies van meer dan 100 miljoen dollar zou kunnen optekenen. Toen wij naar Kinepolis trokken om de 4DX-versie te zien, die we best wel tof vonden, er zit dan ook heel wat actie in de film waardoor de effecten (borstels aan de enkels, bewegende stoelen, luchtverplaatsing, gespetter enz.) optimaal tot hun recht komen, maakten we zo waar een privé-screening mee. Nu goed, we gingen op een weekdag op een uur dat mensen wel wat anders te doen hebben dan naar de cinema gaan, maar toch …

Het blijft onwijs graaf hoe theater Froe Froe er keer op keer in slaagt om een verhaal uit de Griekse mythologie in een hippe vorm te presenteren (eerder bracht het gezelschap Orfee, Helena en Labyrint). In UNDRWRLD kiest regisseur Marc Maillard voor het verhaal van Hades die al jaren Eurydice volgt (hier via Instagram). Wanneer ze 18 is, beslist hij haar naar het dodenrijk te laten komen. Haar geliefde Orfee wil haar echter volgen in de dood en zelfmoord plegen, maar dat mislukt keer op keer ook al ziet hij haar doodgraag. Vermits Hades in Eurydice een nieuwe koningin van de onderwereld ziet, haar een troon en een kroon geeft, en de huidige Persephone (Isabelle Van Hecke) haar plaats niet wil afstaan, zet die laatste het op een akkoordje met Charon. Die biedt ze nieuwe ogen aan zodat ie terug kan zien in ruil voor het gaan halen van Orfee. Wanneer Hades vaststelt dat Orfee in het dodenrijk aangekomen is hoewel hij nog niet dood is, hij en enkel hij beslist namelijk over leven en dood, reageert ie dan ook ziedend, want met de schepping sol je niet.

“Je bent om op te eten/Je bent lekker.” Het is een uitdrukking die we geliefden wel vaker horen zeggen, meestal wordt dat dan wél figuurlijk bedoeld. In Bones and all, de verfilming van het gelijknamige boek van Camille DeAngelis door regisseur Luca Guadagnino, kan je dat ook letterlijk zien. De prent gaat dan ook over twee tieners die verliefd worden op elkaar. Wat ze met elkaar gemeen hebben? Ze zijn kannibalen en eten dus mensen op. Daardoor vormen ze echter ook een risico voor elkaar.

Een slaapverwekkend concert. Dat brachten sopraan Britt Truyts en pianist Guy Vandromme met Ninnananna in De Klap. En net dat was ook de bedoeling. Missie geslaagd dus.

“Ik ben voor het geluk geboren. Iedereen is dat maar ge moet het weten hé. Ik heb wel wat moeilijke dingen meegemaakt, zeker en vast.” Met die woorden opent Laurence Roothooft SHE. Een monoloog waarin de actrice die tevens ook zeer goed zingt en danst in de huid kruipt van verschillende vrouwen die iets in Laurence wakker maken. Een voorstelling die dan wel theater mag zijn, maar even goed ook bij momenten als een concert aanvoelt.