Een amusante romcom, dat is Ticket to paradise van regisseur Ol Parker (o.a. Mamma Mia! Here We Go Again) geworden. Samen met Daniel Pipski schreef ie ook het script. Zelfs al hou je niet van het genre, dan nog kan je niet ontkennen dat de cast het bijzonder goed naar zijn zin gehad heeft tijdens de opnames. En dat straalt ook gewoon af op het eindresultaat. Vooral George Clooney zit bijzonder goed in zijn rol als David. Vijf jaar is ie getrouwd geweest met Georgia (Julia Roberts). Maar voor hem voelt het aan alsof dat er 19 waren (inclusief de verwerking). Ze hebben een dochter: Lily (gespeeld door Kaitlyn Dever die je misschien kent van Dopesick,  Dear Evan Hansen en Booksmart). Zij gaat met haar beste vriendin Wren (Billie Lourd) op vakantie naar Bali net nadat ze haar rechtenstudies afgerond heeft. Maar daar wordt ze verliefd op Gede (Maxime Bouttier) die zeewier kweekt. Ze blijft er.

Of we niet beter op het balkon van de KVS zouden gaan zitten tijdens Into the open. Dat vroegen we aan het zaalpersoneel. Vooral omdat we ons zorgen maakten over de slechte zichtlijnen. Het publiek werd namelijk op het podium van de KVS BOL gezet terwijl de artiesten in de zaal op een podium dat op de parterre geconstrueerd was performden. Op de balkons mochten toeschouwers gaan zitten die bijvoorbeeld slecht te been waren. We concludeerden al snel dat het beter zou zijn om te blijven staan te meer omdat de luidsprekers naar het staand publiek gericht waren. Maar hoewel ons gezegd was dat het vooral een concert zou zijn dat we zouden meemaken waar nauwelijks de vloer opgezocht zou worden tijdens het dansen, vonden we dat er toch wel wat stukken waren waar de dansers bukten of lagen. En dan is het nog het probleem dat je hun benen- en voetenwerk totaal niet ziet met zo’n laag podium.

Twee jaar na Het eind van het begin van het einde ging in hetpaleis de nieuwe familievoorstelling van Theater Artemis, hetpaleis en Het Zuidelijk Toneel in première: Een leuk avondje uit. Een gefluisterde musical die draait om emoties. Wie had dat durven denken dat kinderen daar wild van zouden worden?

Met closing party sluiten Alessandro Bernardeschi en Mauro Paccagnella hun trilogie van het geheugen af. Eerder brachten ze Happy Hour en El pueblo unido jamás será vencido daarvan. ‘Veel Italianen leden tijdens de jongste verkiezingen aan geheugenverlies’ stellen de makers aan het begin van de voorstelling. Een gescripte vergissing horen we ook wanneer het Kaaitheater in plaats van Théâtre National bedankt wordt waar ze hun première (na uitstel door corona) eindelijk hebben mogen kennen.

De winnaar van de Gouden Palm dit jaar is eindelijk te zien in de bios: Triangle of sadness van de Zweedse regisseur Ruben Östlund. Een sublieme satirische prent die er op het juiste moment komt nu de inflatie de kloof tussen arm en rijk vergroot. Want daar gaat deze zwarte komedie voornamelijk over. Dat wat er ook gezegd mag worden op modeshows bijvoorbeeld het tegendeel waar is. ‘We are equal’ zien we bijvoorbeeld geprojecteerd. Yeah, right. Triangle of sadness geeft de kijker daarvoor al mee dat vrouwelijke modellen 30% meer verdienen dan hun mannelijke collega’s. Ook de klassieke rolpatronen moeten er trouwens aan geloven in deze bijna twee uur en een half durende film.