Het is altijd wat lastig om filmkritiek te geven op een prent die als titel Speak no evil heeft. En dan zeker als het gaat om Hollanders. Een film die kwaadsprekerij veroordeelt. In deze psychologische thriller die ook kenmerken bezit van het horrorgenre en het drama, zien we namelijk Fedja van Huêt als Patrick en Karina Smulders als Karin op een tenenkrullende manier met zwaar Hollands accent Engels praten. Dat doen ze onder andere in Toscane wanneer hun personages het Deense gezin Bjorn (Morten Burian), Louise (Sidsel Siem Koch) en hun dochter Agnes (Liva Forsberg) ontmoeten. De Nederlanders nodigen daarna de Zweden bij hen thuis uit in Nederland. Lekker gezellig zou je denken, maar dat wordt het mooi niet. Echt happig waren de Zweden daar ook niet op, ook om budgettaire redenen, maar uiteindelijk kozen ze er toch voor om hen op te zoeken.

Onbegrijpelijk is het dat Freaks Out, een van de beste films die dit jaar te zien is in de bioscoop, nauwelijks gepromoot werd. Heel toevallig stootten we namelijk op deze titel toen we naar de bios gingen. De film heeft dan ook ten onrechte alle moeite van de wereld om een publiek te vinden terwijl die net een overweldigende ervaring bezorgt. Alleen al om die magistrale openingsscène moet je gaan kijken. Niet alleen om zijn magische gehalte, ook om zijn beeldvoering die dynamisch en snel is. Al gauw zal je als filmliefhebber ontdekken dat regisseur Gabriele Mainetti een bijzonder interessante blend gevonden heeft tussen een fantasyfilm, historisch drama, romantische film, oorlogsfilm, entertainmentfilm en superheldenfilm.

Met de double bill Tempus Fugit en Futur proche brengt Ballet Vlaanderen twee voorstellingen die hard op elkaar gelijken en toch ook bijzonder verschillend zijn.

Groot feest in Deurne. Want het CC heet daar niet langer CC. Het is net als corso en Schouwburg Noord gepromoveerd tot schouwburg. In Deurne gaan ze nu onder de naam De Klap verder. De grote zaal kreeg een opknapbeurt, er is o.a. nieuwe signalisatie aangebracht, en een nieuwe huisstijl uitgerold. Maar het belangrijkste van al is dat het huis meer dan ooit de familiekaart wil trekken. De Gezusters Hirngespinst namen de ietwat saaie ‘rotonde‘ onder handen en maakten er een avontuurlijke speel- en hangplek voor kinderen van. De Klaphoek (een heerlijke hilarische naam voor een ruimte die geen hoeken heeft) werd fel gesmaakt door de kinderen merkten we op de grote openingsavond. Om dat te vieren mochten kinderen mocktails maken terwijl een dj plaatjes draaide. En de ouders? Die klonken op de nieuwe naam en de start van het nieuwe seizoen met een glas fruitsap of cava in de hand. Het feest zou echter niet helemaal compleet zijn met een feest van een voorstelling die haar première kende in De Klap: Kameleonie van Dimitri Leue. Een musical waar ongetwijfeld nog lang over geklapt zal worden.

Vrouwen die thuis blijven om te kuisen terwijl manlief gaan werken is, de was en de plas doen, gaan shoppen, eten klaar maken, graag aan het zwembad liggen met een cocktail in de hand, open staan om mee met hen te gaan feesten en steeds bereid zijn om seks te hebben (ook al zit er geen dooier in het ei). Dat moet de hemel zijn voor sommige mannen, horen we u denken. Maar voor vrouwen is dat dé hel zo stelt de feministische Amerikaanse psychologische thriller die Olivia Wilde (die tevens de rol van Bunny speelt) regisseerde.