Fans van theater, comedy, goocheltrucs, talentenwedstrijden, maskerades, optochten, fanfares, en kunstkritiek, komen in Ensor Concours helemaal aan hun trekken. Het KMSKA, dat als alles goed gaat dit najaar terug de deuren opent voor het publiek nadat het meer dan een decennium verbouwd werd, is co-producent van de voorstelling. Het museum bevat dan ook het meest aantal Ensors in haar collectie ter wereld en wil via deze voorstelling mee op laagdrempelige manier het maatschappelijk debat voeren rond Ensors werk.

Een dolle rit, dat levert Bullet Train, de Amerikaanse actiekomedie van David Leitch met onder andere Brad Pitt in de hoofdrol en verrassend helemaal op het einde ook Sandra Bullock in een bijrol op. De prent is gebaseerd op de Japanse roman Maria Beetle van Kotaro Isaka. De film is ons als we het eindproduct in zijn geheel beschouwen veel te ambitieus. Er is immers zelfs een IMAX-versie te zien in de zalen. Dat gegeven is al even van de pot gerukt als de film zelf.

Het komt zelden voor dat je er als recensent een andere mening op nahoudt dan het publiek en dus behoorlijk afwijkt in je eindconclusie met hoe de meerderheid van de toeschouwers een voorstelling ervaren heeft. Het is ook zo’n moment dat je een tijd in dubio bent tussen volgen wat er in je notities staat of het publiek volgen. Voor Emisfero van het Italiaanse Magdaclan Circo blijven we bij ons eerste gevoel. De show is ons té chaotisch, komt tamelijk laat op dreef, de spanningsboog is daardoor niet optimaal, en de moeilijkheidsgraad van de acts is eerder beperkt (op het cyr wheel en de vrouw die met een musketon in haar haar heeft en zo de nok in gehesen wordt waar ze rondtolt na). De groep wil wel poëzie in de voorstelling steken, maar slaagt daar maar gedeeltelijk in. Dat komt omdat er in deze in the round-opstelling altijd wel een stuk van de scenografie verloren gaat voor een deel van de toeschouwers.

De beste arthouse film van het moment? Dat is wat ons betreft Mothering Sunday in een regie van Eva Husson. Alice Birch (die we kennen van de prachtige serie Normal people die qua fijngevoeligheid ook resoneert in deze film) tekende voor het scenario naar de succesvolle roman van Graham Swift.

De Duitse romantische sci-fi film Ich bin dein Mensch heeft een bijzonder interessant uitgangspunt. Alleen vonden we de uitwerking én de uitkomst tegenvallen. De prent van Maria Schrader houdt er namelijk een behoorlijk gezapig verteltempo op na. De film gaat over een archeologe, dokter Alma Felser (Maren Eggert) die zich heeft ingeschreven voor een experiment waarbij ze 3 weken zal samenleven met een robot die helemaal geprogrammeerd is naar haar wensen en ook van statistische data voorzien is wat de meerderheid van de vrouwen willen (93% houdt bijvoorbeeld van een romantisch bad nemen bij kaarslicht, rozenblaadjes, champagne en aardbeien: alleen, Alma houdt daar niét van en behoort dus tot de 7% andere vrouwen).