Dit jaar won Tori et Lokita de speciale prijs naar aanleiding van het 75ste festival van Cannes. Jean-Pierre en Luc Dardenne mogen daar blij om zijn. Zelf vinden we de prent nu niet meteen verrassend. Dat komt wellicht omdat we de vluchtelingenproblematiek goed kennen. Gevolg is dan ook dat wij het einde van deze prent – neen, het loopt niet goed af – tamelijk voorspelbaar vonden. Net als het sociale onrecht dat in onze samenleving heerst, dat de filmbroers aan de kaak willen stellen met deze langspeler.

Vraag me niet waarom Jaws terug in de bioscoop te zien is in IMAX. Verder dan de programmatie wat vullen omdat het een tijdje stil is rond nieuwe releases, wat eigen is aan deze periode – eind augustus/begin september - kom ik namelijk niet. De prent kwam voor het eerst uit in de zalen in 1975, da’s 47 jaar geleden, dus op dat vlak valt er ook niet meteen iets te vieren. Maar goed, toen was ik welgeteld min vijf. Als de kans zich zoals nu voordoet om Steven Spielbergs klassieker voor het eerst of opnieuw op het grote doek te zien, kan ik dat uiteraard niet laten schieten. En dus trok ik naar Kinepolis Antwerpen.

Als een welgekomen golf positivisme, liefde en gelukzaligheid die over de blauwe zaal van deSingel rolde. Zo voelde het concert De Lage Landenliedjes aan door het meer dan 150-koppige koor van Zaterdag Zondag vzw, dat gekend is van de Bart Peeters deluxe-concerten in de Lotto Arena, onder leiding van Hans Primusz. Neem nu die gloed uit het voortreffelijke ‘Heist aan zee’ waarbij de toeschouwers de oho’s meezingen: dat blijft overweldigend om live mee te maken.

Een véél te lange lijzige film. Dat is Ritueel van Hans Herbots geworden. Net als De behandeling, baseerde hij zijn film ook deze keer op een boek van de Britse auteur Mo Hayder die in juli vorig jaar overleed. Zelf vindt ie de prent minder donker dan zijn voorganger. In Kinepolis Antwerpen ging Ritueel in première, Herbots dacht dat het zes jaar geleden was dat De behandeling uitgebracht werd, maar de presentatrice had het juist toen ze stelde dat dat er acht waren. Het leverde even een grapje op van Geert Van Rampelberg die zich duidelijk in zijn element voelde terwijl de rest er wat gecrispeerd bij stond.

Het is dit jaar exact 40 jaar geleden dat E.T. wereldwijd in de bioscoop uitkwam. Naar aanleiding van die verjaardag is de film voor het eerst ooit in een IMAX-versie te zien. Alleen al om de waanzinnig straffe orkestrale score van John Williams, die daarvoor destijds terecht een Oscar won, haarfijn te kunnen horen, loont het de moeite om de film terug te ontdekken.