Hoe leuk is het dat je als publiek zelf mag kiezen wat je tijdens een concert te horen krijgt? Bij ‘Jukebox 2020’ is er net als bij de ouderwetse jukebox een lijst van 100 bekende en iets minder bekende Nederlandstalige liedjes uit de afgelopen 100 jaar waaruit het publiek voor een groot deel zelf een selectie mag maken. Je moet niet op knopjes drukken zoals bij een klassieke Wurlitzer, maar je mag je keuze gewoon via gele briefkaart, de microfoon in de zaal of de smartphone meedelen. Vervolgens zet een tienkoppig live-orkest het gekozen lied in en zorgen Nele Bauwens, Tine Embrechts en Lucas Van den Eynde voor de zang. ‘Jukebox 2020’ is het ideale excuus om je volledig te laten onderdompelen in een bui van nostalgie en luidkeels mee te zingen met de liedjes uit de tijd van toen. Het feit dat het zowel op het podium van Schouwburg Noord als in de zaal een heus feestje was, bewijst dat deze formule werkt.

De Stadsschouwburg van Antwerpen was volgestroomd met ploppertjes die hun helden uit het kabouterbos eens live op het podium wilden zien. Plop liet wel even op zich wachten, want … hij was zijn plopmuts kwijt. Hij wilde niet dat Kabouter Kwebbel, Kabouter Klus, Kabouter Smal of zijn nichtje Kabouter Felle hem zouden zien met zijn vervangend hoofddeksel. Daar had hij de hulp van de trouwe ploppertjes voor nodig. En zo start het avontuur in “Een nieuwe muts voor Plop”. Met deze nieuwste Plopshow bewijst Studio 100 dat ze nog altijd weten hoe ze voor hun doelpubliek een boeiende voorstelling in elkaar moeten steken. Vanaf de start van de voorstelling worden de kleine ploppertjes betrokken bij wat er op het podium gebeurt en heel de show lang wordt hun inbreng verwacht. En alsof dat nog niet genoeg is, mogen de jonge fans ook luidop meezingen en –dansen op een hele reeks bekende Plopliedjes.

De tijd dat we bij een meisjeskoor spontaan dachten aan saaie, oubollige muziek in een donker parochiezaaltje is sinds de bekendheid van Scala gelukkig voltooid verleden tijd. Al 25 jaar zetten de gebroeders Kolacny zich in om eigentijdse muziek om te vormen tot koorzang … en met succes. In een afgeladen volle Schouwburg Noord gaven Stijn, Steven en een koor van zestien meisjes een concert ter gelegenheid van dit jubileum. Ze grasduinden in hun rijke catalogus en vergastten hun publiek op een selectie mooie covers waaronder:  ‘A Groovy Kind Of Love’, ‘Here Comes The Sun’ en ‘Solsbury Hill’, maar ook met eigen werk zoals: ‘Seashell’, ‘Kleine Man’ en de topper ‘I Fail’. En hoewel het algemeen genomen een rustig en gezapig optreden was, ging bij dat laatste nummer het dak er toch even af.

Het is niet eenvoudig om als twaalfjarige moslim op te groeien met één been in de westerse wereld en één been in de geïdealiseerde, Marokkaanse maatschappij van je strenge vader. En het wordt er alleen maar moeilijker op wanneer je ook nog eens geen schapenvlees lust en je op de vooravond van de belangrijkste dag van het jaar staat: het Schapenfeest. ‘Het schaap’ van theatergezelschap Laika brengt het verhaal van de jonge Ayoub die zich in deze situatie bevindt met een gezonde dosis humor en een enscenering die de voorstelling geschikt maakt voor jongeren vanaf tien jaar. Doorheen de voorstelling maak je kennis met de wereld van de dromer Ayoub waar fantasie en realiteit in elkaar vloeien en hij plots kan praten met het schaap dat geofferd dient te worden.

Toen we Theater Elckerlyc verlieten, hoorden we een vrouw tegen haar partner zeggen: “Vroeger waren zijn mopjes wel grappig, maar nu …” En daarmee leverde ze eigenlijk de perfecte samenvatting van de nieuwste zaalshow van Urbanus: ‘Bis, Bis, Bis!’ De nieuwe grappen van Urbanus missen al te vaak hun doel en de voorstelling mist ritme. Tussen twee grappen door moet Urbanus spieken wat hij nu moet gaan vertellen en dat remt de op zich al trage voorstelling verder af. Tussendoor zit er ook een grap tussen die al zo oud is als de weg naar Jeruzalem en dus ook daar kan hij qua originaliteit niet echt meer scoren. De éminence grise van de Vlaamse comedy klinkt net iets te vaak als een oude opa die vanuit zijn zetel ziet dat het vroeger allemaal beter was dan als de overtuigende peetvader die aan haar wieg stond. Liedjes als ‘Madammen met een bontjas’ kunnen een zaal dan weer wel in de juiste feestsfeer brengen. ‘Bis, Bis, Bis!’ moet het dan ook vooral hebben van de oude songs van Urbanus.